موسیقی:
موسیقی عامیانه (FOLK MUSIC)، اصطلاحی است که ترانه ها ، آوازها و رقص های عامیانه را دربر می گیرد. ترانه های عامیانه (FOLK MUSIC)، ترانه ها و آوازهایی هستند که بین مردم رواج داشته و از به کارگیری طبیعی ناخود آگاه و توانایی های ذاتی و شهودی آنها، پدید آمده است. سازنده ی آنها، غالباً ناشناس بوده و به طور شفاهی، از نسلی به نسل دیگر، انتقال می یابد . این گونه موسیقی، غالباً بدون هم راهی اجرا می شود و به صورت آوازی و سازی، در مناطق مختلف یک کشور وجود دارد.
تاریخچه:
اصوات هم آهنگ و نغمات موزون در طول تاریخ، جزو جدایی ناپذیر زندگی آدمی بوده و هر ملتی با توجه به ویژگی های قومی و بضاعت های فرهنگی خویش، از آن بهره برده است. در این میان، ناگفته پیداست که قوم ایرانی با تکیه بر عظمت فرهنگی خود، یکی از پیشگامان بسط و توسعه موسیقی جهان بوده است. از آثار کهن و متون مربوط به دانش موسیقی ایران باستان، اطلاعات محدودی در اختیار است؛ ولی می توان برای جستجوی پیشینه ی موسیقی خود، به آثار دانشمندانی همچون فارابی، ابن سینا، و … و استاد تاریخی پس از ظهور اسلام استناد کنیم.
«از زمان پیدایش دوتار، مأخذی در دست نیست. قدر مسلم این است که نام این ساز از دو سیم گرفته شده است و در کشور افغانستان و شمال شرق ایران هم سازی یا این خصوصیات و با همین نام وجود دارد .» با مطالعه ای که از کتب تاریخی و سفرنامه ها و تحقیقات محققین داخلی و خارجی به دست آمده همواره از دوتار به نام تنبور خراسان نام برده شده است.
چوب دوتار:
در مورد ساخت دوتار اولین نکته این است که باید درخت مناسبی برای ساختن دوتار انتخاب کرد که برای ساخت دوتار دو نوع چوب درخت لازم است:
- چوب درخت توت برای ساخت کاسه ی دو تار
- چوب درخت عناب یا زردآلو برای ساخت دسته ی دو تار