بیماریهای عفونی می توانند توسط باکتریها، ویروس ها یا ارگانیسم های دیگری که از طریق طیف گسترده ای از روش ها وارد بدن می شوند ایجاد شود. از آنجا که این بیماری ها اغلب به راحتی از فرد به فرد دیگر منتقل می شوند ، می توان شیوع زیادی از بیماری را در یک جامعه واحد مشاهده کرد. برای محافظت در برابر بیماری های عفونی، پیشگیری بهترین راه است. تنها با چند قدم و برخی از عادت های سالم می توانید از بسیاری از میکروب ها و بیماری ها در امان بمانید.
یک ماده ضد میکروبی (antimicrobial) ترکیبی است که میکروارگانیسم ها را از بین برده یا رشد آن‌ها را متوقف می‌کند. داروهای ضد میکروبی براساس نوع میکروارگانیسمی که علیه آن فعالیت می‌کنند تقسیم بندی می‌شوند. به عنوان مثال آنتی بیوتیک ها علیه باکتری ها و آنتی فونگال ها علیه قارچ ها عمل می‌نمایند. البته تقسیم بندی دیگری براساس عملکرد آن ها نیز وجود دارد. ترکیباتی که میکروب‌ها را می‌کشند کشنده میکروب‌ها (microbicidal) و ترکیباتی که از رشد آن‌ها جلوگیری می‌کنند بیواستاتیک (biostatic) نامیده می‌شوند. استفاده از داروهای ضد میکروبی که به منظور درمان آلودگی‌ها بکار می‌روند، درمان ضد میکروبی نامیده می‌شود. در حالیکه استفاده از داروهای ضد میکروبی جهت ممانعت از ایجاد آلودگی طب پیشگیری ضد میکروبی نام دارد.
مکانیسم های دخیل در مقاومت ضد میکروبی:
- غیر فعال سازی انزیمی آنتی بیوتیک
- کاهش نفوذ پذیری غشای سلول به آنتی بیوتیک های درون سلولی فعال
- بیرون ریختن آنتی بیوتیک به خارج از باکتری
- محافظت یا دگرگونی مکان هدفگیری آنتی بیوتیک
- تولید بیش از حد مکان های هدف
- عبور کردن از محل اعمال اثر آنتی بیوتیک .
- اعمال اثر آنتی بیوتیک با حصول سطح درمانی در محل عفونت مرتبط است.