نگاهی به روند آموزش کارآفرینی در جهان :
مطالعه و شناسایی افراد جسور، نوآور و باانگیزه دارای محدودیت های مالی در سال های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۵ در آلمان و حمایت از آنان (تاسیس اولین آموزشکده برای تربیت این افراد) این آموزشکده ها بین ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۰ در انگلیس و بین ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۳ در آمریکا دایر شد. افراد در این دانشکده ها طی دوره های کوتاه مدت، ضمن بیان مسائل خود از روانشناس، رفتارشناس، جامعه شناس و استاد مدیریت مشاوره می گرفتند. ترویج منظم فرهنگ کارآفرینی در اواخر دهه ۵۰ در ژاپن (از دبیرستان ها) اولین موسسه در توکیو در سال ۱۹۵۶ میلادی آغاز به کار کرد.
در ۱۹۵۸ آموزش و پرورش ژاپن با پیاده کردن یک طرح توانست در حین تحصیل به دانش آموزان خود آموزش دهد که چگونه در پی کسب سود باشند. سپس آموزش کارآفرینی در دانشگاه های ژاپن آغاز شد و در دهه های بعد به شدت گسترش یافت. از ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۸، ۱۳۰ دانشکده کارآفرینی در امریکا ایجاد شد. تعداد این دانشکده ها در ۱۹۸۵ به ۲۵۳ رسید (در دو گرایش بازرگانی و مهندسی)
آموزش کارآفرینی در دانشگاه های ایران:
- طرح کاراد (طرح توسعه کارآفرینی در دانشگاه های کشور)
- تاسیس گروه های آموزشی کارآفرینی در دانشگاه های کشور
طرح کاراد:
- شروع: ۱۳۷۹، آغاز برنامه سوم توسعه
- پیگیری و اجرا: در سطح وزارت صنایع و معادن، وزارت جهاد کشاورزی، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و جهاد دانشگاهی
واگذاری مسوولیت پیگیری، اجرا و امور ستادی آن از سوی وزارت علوم در اواخر ۱۳۷۹ به سازمان سنجش آموزش کشور - توزیع و ابلاغ اعتبار بین ۱۳ دانشگاه مجری طرح
- برگزاری کارگاه ها و سمینارهای کارآفرینی
- تهیه فیلم، نوار و نرم‌افزار کارآفرینی
- ایجاد سایت (Home Page) کارآفرینی
- خرید کتب، مقالات و منابع مرجع کارآفرینی
- گنجاندن درس اختیاری کارآفرینی (۲ واحد) در دانشگاه ها
موانع اساسی آموزش کارآفرینی در دانشگاه ها:
- ناشناخته بودن مفهوم، اهمیت و منافع کارآفرینی برای طبقات مختلف جامعه، ضرورت Availability Entrepreneurship
- ساختار و مقررات موجود آموزش عالی
- برنامه درسی و تدریس
- مدیران دانشگاه
- استادان
- دانشجویان
- محیط کسب و کار کشور
- سایر موانع فرهنگی و محیطی