تاریخچه:

سیب (یک میوه شفتدار) میوه درختی از طبقه Malus که عضوی از خانواده گل سرخیان می باشد. بیشتر گروه سیب ها به گونه M. domestica یا پیوندی های آن تعلق دارند. اجداد وحشی سیب ها احتمالاً درختی به نام (Malus sieversii) است که فاقد اسم همگانی است و هنوز هم در قزاقستان یافت می شود. محققان در حال مطالعه روی M. sieversii که در برابر بسیاری از بیماریها و آفات مقاوم است می باشند تا بتوانند یک سیب مقاوم تر در برابر سرما بوجود آورند.

در کلیه مناطق آب و هوایی خنک، سیب غذای بسیار مهمّی بوده است. نسبت به سایرمیوه های درختی (احتمالاً بجز مرکبات) سیب را می توان برای ماه ها انبار نمود درحالیکه همچنان ارزش غذایی خود را حفظ می کند. سیب های زمستانی که در اواخر پاییز چیده شده و در دمای بالای انجماد در سردخانه یا اتاق سیب نگهداری می کنند از سال ۱۸۰۰ غذای مهّمی در اروپا و آمریکا به شمار می رفته است.

گونه های سیب:

بیش از ۷۵۰۰ گونه سیب شناسایی شده است. این گونه ها در نقاط شمالی، نیمه حاره و معتدل وجود دارند. چون درختان سیب به شرایط خنک کننده (requirement chilling) نیازدارند در آب وهوای استوایی گل نمی دهند. گرانی اسمیت ترش است و بعضی از مردم آنرا بصورت تازه می خورند در ضمن برای آشپزی هم مطلوب هستند. پوست آن سبز روشن خالدار است . این گونه سیب برای رشد کامل نیازمند آب و هوایی گرم بوده و فصل رشد طولانی مدتی دارد.

طعم سیب ها:

مزه سیب ها برای اشخاص متفاوت است و در طول زمان تغییر می کند. مثلاً شهر واشنگتن ( آمریکا) به کشت سیب قرمز شهرت داشت. امّا در سال های اخیر،کشت گونه های دیگرنیز محبوبیت یافته است. بعضی از مردم آمریکا سیب قرمز را بعنوان سیبی نا مرغوب با طعمی بسیار ملایم و ساختاری نرم به حساب می آورند. این افراد به سیب های ترد مثل فوجی و گالا تمایل یافته اند. معمولاً سیبهای جدید شیرین تر از انواع قدیمی هستند. بیشتر سیب های آمریکای شمالی و اروپا، طعمی شیرین و ملس دارند. امّا سیب های ترش، طرفداران بسیار اندکی دارند. سیبهای خیلی شیرین با طعم کمی ترش، در آسیا محبوبیت دارند. تمامی گونه سیب های جدید نرم ولی ترد هستند

پرورش سیب:

سیب ها مانند بیشتر گیاهان چند ساله معمولاً بصورت لقاح غیر جنسی و از طریق پیوند تکثیر می شوند. سیب های بذری گاهی اوقات بطور اساسی با درخت مادر تفاوت دارند. بیشتر گونه های جدید سیب، سرچشمه بذری دارند که یا شانسی رشد کرده اند ویا از طریق باروری عمدی گونه های پرآتیه پرورش یافته اند. همچنین سیب ها می توانند جوانه هایی غیرعادی بوجود آورند (جهش هایی بر روی یک شاخه مجزا). بعضی از جوانه های غیرعادی منجر به نسل هایی بهتر از گونه های مادریشان می شوند. بعضی از آنها به قدری از درخت مادر متفاوت می شوند که دیگر گونه هایی جدید به حساب می آیند. بعضی از پرورش دهندگان سیب های معمولی را با سیبچه یا سیب های غیر عادی مقاوم در برابر سرما پیوند می زنند تا گونه های مقاوم تری بوجود آورند.

مثلاً از دهه ۴۰ مرکز آزمایشات Excelsior در دانشگاه مینه سوتا و ویسکانسین پیشرفت دائمی را در سیب های مقاوم مهّم که هم از نظر تجاری و هم باغداری خانگی رشد گسترده ای دارند در سراسر مینه سوتا و ویسکانسین ایجاد کرده اند . مهمًترین ابداع آنها شامل Haralson فراوان ترین سیب کشت شده در مینه سوتا ، Wealthy،Honeygold و Honeycrisp می باشد. شیرینی و ساختار Honeycrisp به قدری مورد علاقه مصرف کنندگان است که باغداران مینه سوتا درختان پاگرفته و پربار خود را قطع می کنند تا برای این نوع سیب انبار احداث کنند.