تحولات جدید در حوزه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و معرفی مرکز و شبکه فناوری اقلیم سازمان ملل متحد:
نگاهی به وضعیت انتشار گازهای گلخانه ای:
- ورود ۲۷ گیگا تن گاز گلخانه ای طی ۲۰۰ سال اخیر به اتمسفر زمین
- افزایش غلظت CO2 جو از ۲۹۰ ppm در سال ۱۸۸۰ به ۳۹۷ ppm در سال ۲۰۱۴
- افزایش ۰.۸۵ °C دمای زمین
- اثرات افزایش غلظت گازهای گلخانه ای
- افزایش دمای زمین
- ذوب شدن ۴۰ درصد یخهای قطبی و به هم خوردن تعادل حرارتی زمین
- بالا آمدن ۲۰ cm سطح آب دریاها
- تغییرات اقلیمی و به هم خوردن الگوهای بارش
- افزایش وسعت مناطق بیابانی، ایجاد خشکسالی، طوفان و سیل
- کاهش منابع آب شیرین
- و …
آیا زمین وضعیت به وجود آمده را تحمل خواهد کرد؟
افزایش ۲ درجه سانتیگراد دمای زمین آن را به نقطه بی بازگشت خواهد رسانید.
چه باید کرد؟
- کنوانسیون تغییر آب و هوا، ۱۹۹۰
- اجماع جهانی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و کاهش گازهای گلخانه ای
- پروتکل کیوتو، ۱۹۹۷
- الزام کشورهای توسعه یافته به کاهش گازهای گلخانه ای
- تعبیه مکانیسمهای تشویقی برای کشورهای در حال توسعه
- اجلاس دوحه، ۲۰۱۲
- توافق بر ایجاد رژیم حقوقی الزام آور
- اجلاس لیما، ۲۰۱۴
- اعلام سهم انتشار و برنامه های کاهش به اجلاس پاریس توسط کلیه کشورها
- اجلاس پاریس، ۲۰۱۵
- نهایی نمودن ساختار حقوقی الزام آور
- اجرایی شدن توافقات و تعهدات از ۲۰۲۰ برای کلیه کشورها
- معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست
- برنامه کاهش ۳۰ درصدی گازهای گلخانه ای طی یک برنامه پنج ساله
وضعیت انتشار درصنعت پتروشیمی:
- ۲.۵ % کل انتشار کشور معادل ۲۰ میلیون تن در سال
- منابع اصلی انتشار
- احتراق سوختهای فسیلی
- فلرینگ
- منابع فرآیندی نظیر واحدهای اسید نیتریک، اتیلن اکساید، آمونیاک و استحصال اتان