جغرافیای طبیعی و ویژگی های اقلیمی:
جمهوری سودان با ۲ میلیون و ۵۰۵ هزار و ۸۱۰ کیلومتر مربع مساحت در شمال آفریقا و در کنار دریای سرخ، میان مصر و اریتره واقع شده است. ۲ میلیون و ۳۷۶ هزار کیلومتر مربع از مساحت این سرزمین در خشکی و ۱۲۹ هزار و ۸۱۰ کیلومتر مربع از آن در آب واقع شده است. طول خطوط ساحلی سودان به ۸۵۳ کیلومتر می‌رسد. همچنین این کشور از سمت شمال ۱۲۷۳ کیلومتر با مصر، از شمال غرب ۳۸۳ کیلومتر با لیبی، از سمت غرب ۱۳۶۰ کیلومتر با چاد، از سمت جنوب غربی ۱۱۶۵ با آفریقای مرکزی، از سمت جنوب ۶۲۸ کیلومتر با جمهوری دمکراتیک کنگو و ۴۳۵ کیلومتر با اوگاندا، از سمت جنوب شرق ۲۳۲ کیلومتر با کنیا و بالاخره از سمت شرق ۶۰۵ کیلومتر با اریتره مرز مشترک دارد.
بخش وسیعی از سودان را دشت های بزرگی تشکیل می‌دهد که توسط دره وسیع رودخانه نیل به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌شود. همچنین ۵ درصد از خاک این سرزمین را اراضی قابل کشت و زرع و ۴۶ درصد از آن را مراتع طبیعی شامل می‌شوند. پست‌ترین نقطه سودان در ساحل دریای سرخ هم سطح آبهای بین‌المللی است و ارتفاع بلندترین نقطه این کشور در قله «کینیتی » به ۳۱۸۷ متر می‌رسد. آب و هوای سودان گرم و خشک است.
جمعیت و ویژگی های فرهنگی و اجتماعی:
طبق جدیدترین برآورد بانک جهانی (جولای ۲۰۰۰ میلادی) جمهوری سودان بالغ بر ۳۰ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر جمعیت دارد که ۴۵ درصد از آنها زیر ۱۴ سال، ۵۳ درصد بین ۱۵ تا ۶۵ سال و ۲ درصد بقیه بیشتر از ۶۵ سال سن دارند. نرخ رشد سالانه جمعیت سودان در سال ۱۹۹۹ میلادی به ۳/۲ درصد رسید. این کشور به ازای هر هزار نفر از جمعیت خود ۵۸/۳۴ نفر نرخ زاد و ولد، ۲۸/۱۲ نفر نرخ مرگ و میر و ۷/۰ نفر نرخ مهاجرت دارد. امید به زندگی در بین مردان سودانی به ۴۹/۵۵ سال و در زنان این کشور به ۶۶/۵۷ سال می‌رسد.
از سوی دیگر ۵۲ درصد از ساکنین این کشور از نژاد سیاهپوستان آفریقایی، ۳۹ درصد عرب و ۸ درصد از نژاد قبیله «بجا » هستند. مسلمانان اهل تسنن ۷۰ درصد، پیروان ادیان ابتدایی ۲۵ درصد و مسیحیان ۵ درصد از ساکنین سودان را تشکیل می‌دهند. زبان عربی زبان رسمی سودان است ولی گروه زیادی از مردم به زبان محلی قبایل خود صحبت می‌کنند.حداقل ۹/۵۹ درصد از مردان و ۹/۴۴ درصد از زنان بالای ۱۵ سال سودان باسوادند. جنگ های خونین سودان با همسایگان و مناقشات داخلی این کشور مانع از توسعه امکانات و فعالیتهای بهداشتی در این کشور شده است. این کشور در چند سال اخیر از داشتن غذا و بهداشت بی‌بهره بوده است.
ویژگیهای اقتصادی:
جنگهای داخلی، بی‌ثباتی دیرین نظام سیاسی، شرایط بد آب و هوایی، ضعف ارزش کالاهای تولیدی در بازار جهانی و سیاستهای نادرست اقتصادی از عمده دلایل فقر اقتصادی سودان به شمار می‌رود. حدود ۸۰ درصد از نیروی کار این کشور در بخش کشاورزی شاغلند ولی این بخش عمدتاً غیرمکانیزه و توسعه نیافته است. صنایع فعال سودان نیز بیشتر در زمینه فرآوری و تبدیل محصولات کشاورزی ایجاد شده‌اند. انزوای بین‌المللی کشور سودان لطمات فراوانی به اقتصاد این جمهوری وارد کرده است ولی دولت این کشور اخیراً تصمیم گرفته تا با استفاده از الگوهای خارجی به توسعه بخش نفت بپردازد. میزان تولید ناخالص داخلی سودان در سال ۱۹۹۹ به ۴/۱۱ میلیارد دلار رسید که حداقل ۴۱ درصد از آن مربوط به بخش کشاورزی، ۱۷ درصد مربوط به بخش صنعت و ۴۲ درصد مربوط به بخش خدمات است.
مناسبات اقتصادی جمهوری اسلامی ایران و سودان:
جمهوری اسلامی ایران و سودان به لحاظ اشتراکات فرهنگی و سیاسی ارتباطات گسترده‌ای با یکدیگر دارند. بیشتر مناسبات اقتصادی دو کشور در قالب صدور خدمات فنی و مهندسی ایران به سودان شکل گرفته است. مهمترین این نوع همکاریها اخیراً از سوی وزارت جهاد کشاورزی با اتمام مراحل ساخت بزرگراه «صلح» در این کشور انجام شد. این بزرگراه که بیش از ۱۰ میلیون دلار مراحل ساخت آن هزینه دربرداشت شمال و جنوب سودان را به یکدیگر متصل می‌کند. پنجمین کمیسیون همکاریهای مشترک دو کشور با هدف ارتقاء سطح روابط اقتصادی ایران و سودان در شهریور ماه ۱۳۷۹ برگزار شد.
جمهوری اسلامی ایران در شش ماهه نخست سال ۱۳۷۹ بالغ بر ۳۱۶۷ تن کالا به ارزش ۲/۴ میلیون دلار به سودان صادر کرد و در عوض ۱۵ هزار و ۳۰۰ تن کالا به ارزش ۴ میلیون دلار از این کشور خرید. بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی نیز اخیراً موفق به عقد یک قرارداد خارجی با مقامات سودانی شد که براساس این قرارداد ۳ میلیون و ۵۰ هزار دلاری، کارشناسان ایران لکوموتیوهای سودان را بازسازی می‌کنند. طبق این قرارداد تعداد ۱۰ لکوموتیو برای بازسازی از سودان به ایران منتقل می‌شوند. در فوریه سال ۲۰۰۱ نخستین دستگاه از این مجموعه در ایران مورد بازسازی قرار گرفت و به سودان ارسال شد.