مقام والا و بسیار مقدس معلمی را نمی توانیم با نوشتن چند جمله بر کاغذ نشان دهیم . این، عادت ما شده است که می خواهیم همه ارج و اجر خوبان را به ارزانی چند جمله ادبی و شاعرانه، تنزل دهیم و آن گاه خود را آسوده سازیم که از عهده سپاس گزاری بر آمده ایم و دیگر مسئولیتی برای ما باقی نمانده است! درحالی که نه آموزگاران عزیز به این نوشته ها نیاز دارند و نه این جملات قشنگ باری از دوش ما بر می دارد؛ اما به هر حال گفته اند:
- دوست دارد یار این آشفتگی
- کوشش بیهوده به از خفتگی
ما نیز چون دیگران به پرتوی از انوار فروزان معلمان اشاره می کنیم.