نفت و اقتصاد:
میدان گازی جنوبی از اکتشافات شرکت ملی نفت ایران و بزرگترین منبع گازی مستقل جهان است. وسعت این مقدان ۹ هزار و ۷۰۰ کیلومتر مربع است. با توجه به وسعت میدان گازی پارس جنوبی، توسعه آن در فازهای مختلف در نظر گرفته شده و اراضی نزدیک عسلویه که در ۲۷۰ کیلومتری جنوب شرقی بوشهر قرار دارد، به عنوان منطقه ساحلی برای ایجاد تأسیسات خشکی و توسعه مرحله این میدان انتخاب شده است.
ضمنا به منظور ایجاد تسهیلات بیشتر در اجرای فازهای مختلف این طرح و همچنین به منظور گسترش فعالیت‌های اقتصادی در محل اجرای طرح، ایجاد منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس به تصویب شورای عالی مناطق آزاد رسیده و ابلاغ شده است. ذخیره بخش مربوط به ایران که طبق آخرین برآوردها حدود ۱۴/۱۳ تریلیون متر مکعب و حدود ۷ درصد کل ذخایر گاز جهان و بالغ بر ۳۸ درصد ذخایر گازی کشور را به خود اختصاص داده، معادل ۱۷ هزار و ۱۰۰ میلیون بشکه است.
درآمد و اشتغالزایی:
پیش بینی می‌شود با تکمیل ۸ مرحله از ۱۰ مرحله یاد شده سالانه مبلغی بالغ بر ۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار به درآمد کشور افزوده شود، که با جایگزینی گاز طبیعی به جای فرآورده‌های نفتی این درآمد به ۱۰ میلیارد دلار خواهد رسید. اشتغالزایی ۳ مرحله از این طرح تاکنون حدود ۱۵ هزار نفر به طور مستقیم بوده است که برای اجرای مراحل ۲ و ۳ حدود ۱۰ هزار نفر از نیروی کار کشور با اولویت نیروهای بومی مشغول به کار شده اند. پیش بینی می‌شود، با آغاز عملیات اجرایی مراحل باقی مانده به طور متوسط ۳۰ هزار نیروی انسانی کشور به طور مستقیم در این طرح اشتغال یابند.
ارتقای سطح علمی کارشناسان داخل از دیگر دستاوردهای این طرح بزرگ ملی است که علاوه بر صرفه جویی ارزی، پیمانکاران و سازندگان ایرانی در کار ساخت، نصب و بهره برداری از تأسیسات فراساحلی به مرز خود اتکایی رسیده اند. آخرین برآوردها از وجود بیش از ۱۳ تریلیون متر مکعب گاز ذخیره در جای این میدان حکایت دار که این رقم معادل ۸ درصد از کل ذخایر گازی جهان و ۵۰ درصد از ذخایر گازی شناخته شده کشور است. علاوه بر ذخایر گازی، این میدان دارای ذخیره ای بالغ بر ۱۷ میلیارد بشکه میعانات گازی و نیز ذخیره تخمینی حدود ۵ میلیارد بشکه نفت است.
آب توازن کشتی‌ها:
آب توازن نفت کشها حدود ۵۵ درصد از آلودگی نفتی خلیج فارس را تشکیل داده و سالانه بطور متوسط بالغ بر ۴۰ میلیون تن برآورد شده است. طبق آمار سازمان بنادر و کشتیرانی، سالانه ۲۰۳۵ هزار نفت کش از خلیج فارس عبور می‌کنند. هنگام ورود نفت کشها به خلیج فارس که دارای تلاطم کمتری نسبت به اقیانوس است و نیز هنگام نزدیک شدن به پایانه‌های بارگیری نفت، آب توازن نفت کش را تخلیه می‌کنند. نفت موجود در آب توازن، خطر بیشتری نسبت به نفت خام دارد.
زیرا لجن‌های نفتی موجود در آن شامل هیدروکربنهای سنگین و حلقوی است که نیازمند بیش از یکسال زمان برای تجزیه شدن دارند. عمده ترین مشکل، فقدان ردیابی و تشخیص کشتی‌های تخلیه کننده آب توازن می‌باشد زیرا تمامی نفت کشها، در هنگام شب تخلیه را توسط لوله‌های موجود در زیر کشتی انجام می‌دهند و تا روز بعد، از محل تخلیه فاصله بسیار گرفته اند. در هر صورت، ۷۳ درصد از آلودگیهای نفتی ایجاد شده در دریا، مربوط به کشتیرانی است.
جنگ کویت و خلیج فارس:
طی ۸ سال دفاع مقدس و جنگ کویت در سال ۱۹۹۱، بزرگترین آلودگی نفتی جهان، در خلیج فارس به وقوع پیوست و تقریباً ۱۱-۸ میلیون بشکه نفت از ۸۱۰ حلقه چاه نفتی منطقه وارد دریا گردید. این فاجعه زیست محیطی موجب نابودی ۵۰ راس گاو دریایی، مقادیر بسیار زیادی از ماهیان، پستانداران دریایی و ۱۰۰ قطعه لاک پشت دریایی به طور مستقیم شد که آثار و نتایج آن همچنان باقی است.
همچنین طی بمباران چاههای نفتی نوروز در سال ۱۳۶۱ از سوی رژیم بعثی عراق، سکوهای شماره ۳، ۵، ۷ و ۹ دچار آسیب شدیدی شدند بطوریکه روزانه ۸۰۰۰ بشکه نفت و ۷۰۰۰۰۰ فوت مکعب گاز و در نهایت ۷۱ میلیون تن نفت از این طریق وارد دریا شد. بر اساس محاسبات حاصله، برای از بین بردن کامل این آلودگی حدود یکصد سال وقت مورد نیاز است.