انسان می تواند بدون آب و غذا تا چندین روز زنده بماند ولی بدون هوا بیش از چند دقیقه قادر به ادامه حیات نخواهد بود.
- تعریف آلودگی هوا: وجود یک یا چند ماده آلوده کننده در هوای آزاد به مقدار و مدتی که کیفیت هوا را تغییر داده و برای انسان، حیوان، گیاه و ساخته های بشری مضر باشد.
- آلاینده های اولیه: آلاینده هایی که مستقیماً وارد اتمسفر شده و به شکلی که انتشار یافته اند وجود خواهند داشت مثل اکسیدهای گوگرد، مونوکسید کربن و …
- آلاینده های ثانویه: آلاینده هایی که از ترکیب آلاینده های اولیه و در اثر برخی شرایط محیطی تشکیل می شوند مثل ازن و مه دود فتوشیمیایی آلاینده های هوا در سه شکل جامد، مایع و گاز موجودند.
منوکسید کربن: میل ترکیبی منوکسید کربن با هموگلوبین ۲۴۰ برابر میل ترکیبی اکسیژن با هموگلوبین می باشد. در هنگام استنشاق منوکسید کربن، این گاز به سرعت با هموگلوبین خون ترکیب شده و ترکیب کربوکسی هموگلوبین را بوجود می آورد.
- غلظتهای کم منوکسید کربن: تحریک اعصاب و کاهش تیز بینی و تیز هوشی
- افزایش غلظت: سردرد و احساس فشار در پیشانی، ضعف و حالت تهوع
- افزایش بیش از حد: تیرگی دید، بیهوشی، ضربان شدید قلب، تشنج و مرگ
ذرات معلق: افزایش غلظت ذرات معلق در هوا، میزان مراجعات به بیمارستانها برای بیماریهایی مثل عفونتهای بخش فوقانی دستگاه تنفس، اختلالات قلبی، آسم، برونشیت، تنگی نفس، التهاب ریوی و … را افزایش می دهد.
اکسیدهای ازت: تقریباً همه NOx منتشر شده بصورت NO می باشد که در اتمسفر به NO2 اکسید شده و NO2 نیز در حضور نور خورشید با هیدروکربنها ترکیب شده و مه دود فتوشیمیایی را تولید می کند که اثر منفی آن بر سلامتی کاملاً مشخص شده است.