مدیریت سرمایه در گردش:

مدیریت سرمایه در گردش مانند هر تصمیم دیگر مالی، مستلزم توجه به ایجاد تعادل بین ریسک و بازده است هرچه دارایی جاری بیشتری نگهداری شود اولاً ریسک نقدینگی بیشتر کاهش می یابد، ثانیاً انعطاف پذیری بیشتری وجود خواهد داشت چون داراییهای جاری را به سهولت می توان با تغییرات سطح فروش تعدیل کرد. اما در مقابل نرخ بازده نیز کاهش می یابد؛ زیرا دارایی های جاری معمولاً بازده کمتری نسبت به دارایی های مولد دارند. از طرف دیگر هرچند نگهداری دارایی جاری کمتر ممکن است به بازده بیشتری منجر شود ولی ریسک نقدینگی را افزایش می دهد.

بدهی های جاری – داراییهای جاری = سرمایه در گردش خالص