موقعیت جغرافیایی و طبیعی:
روستای پاتاوه مرکز بخش پاتاوه یکی از بخش های شهرستان دنا است. بخش پاتاوه شامل دهستان های پاتاوه و سادات محمودی به مرکزیت روستای پاتاوه می باشد. این روستا در دامنه کوه معروف دنا قرار گرفته است. پاتاوه در غرب شهر یاسوج و جنوب غربی سی سخت طوری قرار گرفته است که در عرض جغرافیایی ۵۱ درجه ۵۵ دقیقه عرض شمالی واقع شده است. این روستا از مغرب و جنوب به رودخانه بشار از شمال و شمال غرب به روستای بادنگان علیا و سفلی و مشرق به روستاهای احمد غریب و جنوب شرقی به آبادی چم عربی محدود است.
موقعیت پاتاوه نسبت به کانون های جمعیتی اطراف طوری قرار گرفته است که در ۶۵ کیلومتری شمال غرب یاسوج، ۳۰ کیلومتری جنوب غربی سی سخت و ۲۵ کیلو متری شرق مارگون واقع شده است. روستا از جهات مختلف تحت تاثیر شیب های متفاوت قرار گرفته است. پاتاوه در امتداد یکی از این شیب ها که جهت شرقی ـ غربی است و نسبت به بقیه شیب ها ملایمتر می باشد شکل گرفته است.
عناصر اقلیمی:
آب و هوای نیمه معتدل (زمستان های سرد و تابستان های نسبتاً گرم) گرمترین ماه های سال را تیر و مرداد به ترتیب با میانگین حداکثر درجه حرارت ۳۸.۱۳ و ۳۸.۷۸ درجه سانتیگراد تشکیل می دهد و دی و بهمن ماه با داشتن میانگین حداقلل درجه حرارت۸۸/ – و ۹/۱ درجه سانتیگراد سردترین ماه های سال می باشد. میزان بارندگی سالیانه معادل ۴۳۸.۵ میلی متر می باشد . میزان رطوبت نسبی حداکثر مربوط به بهمن ماه با ۷۳.۸ درصد و حداقل آن مربوط به مرداد ماه با ۵۹ درصد می باشد. از چگونگی سرعت و جهت وزش باد در منطقه پاتاوه اطلاعی در دست نیست ولی بر اساس بررسی های به عمل آمده در کل شهرستان حداکثر سرعت باد در اسفند ماه ۱۲۵ کیلومتر و حداقل سرعت در آبان ماه معادل ۴۵۰۵ کیلومتر در ساعت گزارش شده است.
وجه تسمیه روستای پاتاوه:
اصطلاح نام روستای پاتاوه از نظر لغوی به معنای تپه واز قدیم یعنی از زمانیکه بنای استقرار روستا شروع گردید نام گذاری گردیده است و کم کم پای تپه به نام پا تاوه شکل گرفته است.
مراحل شکل گیری روستا:
بنابر اظهار ریش سفیدان و افراد آگاه محلی، ساکنین اولیه پاتاوه طایفه ای به نام نوئی ها بودند که شامل نصیر بهادر و رعیت های او می شدند که حدود ۱۰۰ سال پیش در یک قلعه در مجاورت پل قدیمی در کنار رودخانه بشار و چندین واحد مسکونی در شمال قلعه سکنی داشتند. این قلعه بصورت کاروانسرا و دارای دو طبقه و ۱۵ اتاق بود. قلعه در زمان حمله بختیاری ها در سال ۱۳۲۲ برای جلوگیری از به دسته دشمن افتادن به آتش کشیده شد. یک سال بعد دوباره بازسازی شد و این قلعه در طی سالهای ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۵ در اختیار ژاندارمری بود سپس چون واحدهای مسکونی فوق در معرض سیل بودند.
ساکنین به دستور و با سلیقه نصیر بهادر به صورت خطی در اطراف یک خیابان تجدید سکونت نمودند. همین خیابان و واحدهای مسکونی مربوطه، هسته اولیه پاتاوه فعلی را شکل می دهد. بر این اساس روابط اقتصادی ـ اجتماعی استان ازاین طریق با استان های اصفهان، فارس، چهارمحال و بختیاری میسر گردید. این موقعیت و این رونق موجبات جلب مهاجرین و توسعه فیزیکی روستا را در امتداد یک خط در جهت غربی ـ شرقی و به سمت جاده یاسوج ـ اصفهان فراهم نموده است.