گردشگاه یا پارک و بوستان شهری به مکانی محفوظ گفته می شود؛ که به صورت طبیعی یا نیمه طبیعی توسط دولت به وجود آمده‌است و در کنار آن برای تفریح و لذت بردن انسان، یا برای حفاظت از حیات وحش یا زیستگاه طبیعی. بوستان ها ممکن است شامل سنگ، فواره، خاک، آب و قسمت های چمن باشد. بسیاری از پارکها قانوناً حفاظت شده و محفوظ هستند.
از دیدگاه شهرسازی و معماری پارک ها به ده ها نوع قابل دسته بندی است؛ بعنوان نمونه پارکها را می‌توان به لحاظ شعاع عملکرد و خدمات رسانی به پارکهای با عملکرد محله ای، ناحیه ای، شهری و فرا شهری تقسیم‌بندی نمود، همچنین از لحاظ نوع کاربرد، نحوه ایجاد (طبیعی یا انسان ساخت) نوع پوشش گیاهی، مقیاس: بزرگی (کوچک، متوسط و بزرگ) و غیره نیز قابل طبقه‌بندی می‌باشند.
آنچه بدیهی است رواج پارکهای شهری امروزین که برای عموم قابل استفاده و دسترسی هستند از شهرسازی کشورهای اروپایی شروع شده‌است. البته باغسازی ایرانی در نوع خود کم‌نظیر و تاریخ طولانی دارد ولی عملکرد این باغها با پارکهای شهری امروزی متفاوت بوده‌است. معماری (Architecture) فرایند و هم چنین محصول فرایند برنامه‌ریزی، طراحی و ساخت ساختمان‌ها و دیگر سازه‌ها می‌باشد. کارهای معماری که به شکل ساختمان بروز می‌کنند، معمولاً به عنوان نماد های فرهنگی و کارهای هنری شناخته می‌شوند. تمدن های باستانی معمولاً توسط بقایای معماری و دستاوردهایشان شناخته می‌شوند.