دعای مناجات ذاکرین

مُناجاتُ الذّاکِرین یا مناجات یادکنندگان خدا، از مناجات‌ های پانزده گانه نقل شده از امام سجاد (ع) است. در این مناجات بر این مطلب تاکید شده که ما نمی‌توانیم حق ذکر و یاد خداوند را به جای آوریم.

منبع دعا:

مناجات الذاکرین از امام سجاد (ع) نقل شده و در الصحیفه الثانیه السجادیه، بحارالانوار و مفاتیح الجنان آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز چهارشنبه تعیین کرده است.

آموزه ها و مضامین دعا:

• انسان در به جای آوردن حق ذکر و یاد خداوند ناتوان است.
• اگر خداوند فرمان نمی‌داد که او را یاد کنیم، ما او را منزه از یاد خود می‌دانستیم.
• ذکر خدا، منتی است از سوی او بر انسان و نعمتی بزرگ.
• درخواست توفیق ذکر و یاد خداوند.
• هیچ عقلی از معرفت خدا بی‌بهره نیست و خداوند عقل‌ها را چنان آفریده است که بتوانند او را بشناسند.
• دل‌ ها فقط با یاد خدا آرامش می‌یابد.
• هدف نهایی زندگی انسان، لقاءالله و رسیدن به مرحله‌ای است که هیچ حائلی بین انسان و خدا نباشد.
• رسیدن به لقاء الله، هدف از خلقت است.
• هر لذت غیر الهی و هر لذتی که غیر ذکر خدا حاصل شده است، نادرست و نیازمند به استغفار است.