- ارتباط تنها وسیله انتقال اطلاعات به دیگران است.
- ارتباط تنها وسیله دریافت اطلاعات از دیگران است.
- از طریق برقراری ارتباط است که عاطفه به دیگران منتقل می شود.
- تصحیح سوء برداشت ها و سوء تفاهم ها فقط از طریق برقراری ارتباط میسر می باشد.
- مهار هیجان های منفی نظیر خشم تنها از طریق برقراری ارتباط سالم میسر است.
- بلوغ یک اجتماع منوط به سیالی ارتباط های بین فردی است.
- ارتباط دستمایه هر نوع رشد فردی و اجتماعی است.
- تمامی آسیب های فردی و اجتماعی ریشه در ارتباط ناسالم دارند.
جلسه گذشته بطور کَامل در مورد ارتباط کلامی بحث شد و با توجه به توضیحات گذشته می توان گفت، که ترکیب کدهای پیام، محتوی پیام و نحوه ارائه پیام می تواند ، طیف بسیار وسیعی از پیامهای گوناگون را بوجود آورد. پیامهایی که می توان صفت خوب یا بد، مناسب یا نامناسب، موثر و کم تاثیر را به آنها داد. تمام این صفتها نسبی هستند وطبق مطالب گذشته ارتباط پیامی است که بتواند نسبت M’ بر M را به عدد یک نزدیک کند (یعنی ایجاد معنی مشابه معنی مورد نظرفرستنده درذهن گیرنده) و این چنین ارتباطی می تواند: صفت خوب، مناسب، موثر و … را داشته باشد ولی قضیه خیلی پیچیده تر از مطلب فوق است با چند مثال، این پیچیدگی را توضیح می دهیم.
- هنرمند: استفاده از رمزی را که خود خلق و جانشین آن می کند نه استفاده از نمادهای قراردادی شناخته شده روش هنرمند عکس جدول کلمات متقاطع است.
- جدول متقاطع: خواندن یک جمله با مفهوم خاص، به یاد آوردن نماد قراردادی آن در بعضی موارد، با داشتن چند حرف آن، نماد قراردادی بدست می آید و یا بعضی موارد برخی از کلمات ساخته می شوند اما هنرمند رمز را به صورت کلمات در شعر ، تصاویر در یک پوستر و … خلق می کند و او از عناصر و ساختی ،برای مجموعه کدها، محتوا و نحوه ارائه پیام خود استفاده می کند.
مثلا یک فیلمنامه ای که شیوه تدریس، نامناسب و اثر آن را بر شاگرد نشان می دهد را هنرمند خلق می کند. نوشتن بی وقفه معلم روی تخته سیاه، که صدای متن فیلم، صدای ماشین تحریری بود که همزمان با سرعت دست معلم کار می کرد و هر وقت به سطر بعد می رفت صدای زنگ ماشین تحریر به صدا در می آمد و این کار ماشین بی هدف باعث شد دانش آموز دچار عجز و ناتوانی شده و شاگرد به تدریج مثل یک شمع آب شده و روی زمین ولو شود و وسایلش هم یکی یکی از کلاس خارج شوند. که این مجموعه نمادهایی است بکر که با نحوه ارائه خاص سرانجام پیامی را به او عرضه می کند که معنی مورد نظر فرستنده پیام است و هنرمند بیش از آنکه برایش نسبت M’ بر M مطرح باشد بوجود آوردن یک اثر هنری برایش مهم تر است.