تامین مالی شهر به‌ شکلی می‌باید صورت گیرد که:

• هدف‌های شهرسازی آسیب نبینند
• آرمان‌های مهندسی کلاً فراموش نشود
• ضوابط شهرسازی محترم شمرده شود
• قوانین، مقررات و استانداردها رعایت شود

روش‌های تأمین مالی:

1. روش‌های مبتنی بر بدهی
2. روش‌های مبتنی بر دارایی

روش مبتنی بر بدهی:

روش مبتنی بر بدهی به معنای اخذ وام از یک منبع خارج از شرکت و با موافقت صاحبان شرکت است، با این امید که پس از استحصال این منابع و انجام پروژه، سود حاصل بیش از مقداری باشد که باید به عنوان بهره به وام‌ دهندگان بازگردانده شود.

روش‌های مبتنی بر بدهی:

مزایا:

• صاحب پروژه مجبور نیست قسمتی از تملک پروژه و متعاقباً سود آتی آن را از دست بدهد. در واقع، در این شیوه تأمین مالی، تأمین‌کننده سرمایه، کنترلی بر نحوه اجرای پروژه نخواهد داشت و تنها خواسته وی از صاحب پروژه، بازپرداخت به موقع سود و اصل وام اخذشده می‌باشد.
• استفاده از سرمایه قرض گرفته‌شده جهت تأمین دارایی‌های پروژه، اجازه می‌دهد سود پروژه در شرکت باقی مانده و یا به صاحبان آن اعطاء شود.
• نرخ سود وام اخذشده قبل از محاسبه مالیات پرداخت می‌شود و لذا میزان مالیات کمتر خواهد شد.

معایب:

• شرکت صاحب پروژه باید از نقدینگی کافی برای بازپرداخت وام در سر رسیدهای مقرر برخوردار باشد.
• در اغلب مواقع، بازپرداخت وام از سود پروژه تأمین می‌شود. لذا اگر مبلغ وام پروژه زیاد باشد، با وجود سودآور بودن پروژه، هیچ‌گونه جریان نقدی مثبت جهت نشان دادن سود آن وجود نداشته باشد.
• متقاعد نمودن وام‌دهندگان جهت اعطای وام، مستلزم صرف وقت و هزینۀ زیاد است.
• وام اخذشده ممکن است دارای نرخ بهره بالا باشد، که در نرخ بازگشت سرمایه پروژه تأثیر خواهد گذاشت.
• جهت تضمین بازپرداخت وام اخذشده به رهن گذاردن وثیقه‌های مکفی الزامی است.