پیش بینی جمعیت کشور، استانها، شهری و روستائی:

• عمده ترین روشهای پیش بینی جمعیت
• روش تغییرات عددی مساوی جمعیت بر حسب زمان
• روش تعادلی جمعیت
• روش تغییرات نسبی
• روش تفاوت میزانهای رشد جمعیت شهری وروستائی
• روش رشد نمائی جمعیت
• روش رشد نمائی منعطف جمعیت
• روش لوژیستیکی تغییرات جمعیت
• روش ترکیبی
• روش اقتصادی و روشهای جامع برپایه توانهای شهر و منطقه

نقاط ضعف و قوت پیش‌بینی ها:

• عدم انتشار و محدود بودن کاربرد اغلب آنها
• کاربرد پیش‌بینی‌های مرکز آمار و سازمان برنامه در برنامه‌های توسعه کشور
• کاربرد پیش‌بینی‌های مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی در طرح‌های ملی و منطقه‌ای
• متفاوت بودن زمان شروع و خاتمه پیش‌بینی‌ها
• استفاده از سرشماری‌های مختلف و قابل قیاس نبودن آنها
• تنوع پیش‌بینی‌ها و علاقه هر سازمان برای استفاده از پیش‌بینی‌های خود

ضرورت انجام پیش‌بینی جدید و تعامل سازمان‌های عمده استفاده کننده از آن:

• مسئولیت یک جمعیت‌شناس برای انجام و هماهنگی دیدگاه‌ها
• همکاری کارشناسان مختلف مرکز آمار ایران استفاده از نظرات کارشناسان UNFPA
• استفاده حداکثری از آمارهای ثبتی سازمان ثبت احوال
• برخورداری از همکاری‌های گروه جمعیت و بهداشت وزارت بهداشت و درمان
• قبول یافته‌های سرشماری ۱۳۸۵ به عنوان جمعیت پایه
• انجام پیش‌بینی تا افق ۱۴۰۵ و جدول‌بندی یافته‌های آن بر پایه نیازهای آموزشی، مسکن و شهرسازی، اشتغال و فعالیت و برنامه‌ریزی‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی

روش و چگونگی انجام پیش‌بینی:

• ارزیابی روش‌های مختلف در نرم‌افزارهای جمعیتی
• انجام پیش‌بینی به روش ترکیبی
• استفاده از نرم‌افزار people برای پیش‌بینی و جدول‌بندی
• استفاده از روش control population برای همخوانی پیش‌بینی‌ها

انجام پیش‌بینی‌ها به دو صورت:

1. پیش‌بینی با میزانهای رشد طبیعی
2. پیش‌بینی با اثر دادن مهاجرتها