تعریف باغ:

در دوره هخامنشیان و پس از آن در ایران، تعداد بی‌شماری باغ وجود داشته که پردیس (بهشت) نامیده می شد. این واژه در زبان یونانی Paradeisos و در زبان انگلیسی به صورت Paradise به کار برده می‌شود. به گفته گزنفون، ۴۵۰ سال پیش از میلاد، در لیسریا باغی زیبا ‌بوده که پارادیس خوانده می‌شد. باغ‌های معلق بابل نیز که به وسیله بخت‌النصر و به خاطر همسر ایرانی وی، دختر فرمانروای ماد، احداث شده‌اند بر طبق همان اصول طرح پارادیس ایجاد گردید و تا زمان اسکندر هم برجای مانده بوده‌اند. سیر تاریخی پارک و پارک سازی در دنیا، انسان در طول تاریخ سعی در شناسایی و ارزیابی محیط خود کرده است.

بر همین معیار سعی نموده به نحوی با طبیعت ارتباط صحیح و مناسبی برقرار کند. اگر به تاریخ و افسانه های اساطیری توجه شود، قصه باغ نمرود و شداد که بهشت موعود را تصویر کرده است بیانگر سیر تاریخ باغ سازی است که به حدود بیش از ۳ هزار سال می رسد. در زمان فراعنه در اطراف رود نیل باغ های زیتون با اشکال هندسی معمول بوده و در اطراف معابد و مزارها و کاخ ها درختان کهن همرا با گیاهان زینتی معطر، پیچک ها و گیاهان رونده کشت می شد.

طراحی باغ ایرانی را می توان در اصول زیر خلاصه نمود:

الف) سلسله مراتب:

بر اساس این اصل، فضاها و عناصر مختلف بر اساس اهمیت، ارزش کارکردی و بسیاری از عوامل دیگر در کنار هم قرار می­گیرند. در طراحی اغلب باغهای ایرانی این اصل به خوبی دیده می شود. سلسله مراتب در باغها از سر در ورودی یا گاهی میدان و آبنمایی در بیرون باغ شروع شده و با گذشتن از محور اصلی بهکوشک باغ می­رسد. این اصل را در ارتفاع، رنگ و اندازه عناصر باغ هم می­توان جستجو کرد و … .