Aggregate چیست؟
گروهی از ذرات خاک موجود به صورت طبیعی که در آن نیروهای نگهدارنده ی ذرات کنارهم قویتراز نیروهای بین توده های مجاور است. یک Aggregate دارای مرز مورفولوژیکی مشخص است که آن را از توده های مجاور خود متمایز می کند.
مکانیسمهای تشکیل وپایدارسازی aggregate ها:
Orientation (جهت یابی) ترکیبات معدنی به سمت یکدیگر، برقراری جاذبه بین این ذرات ،میانکنش بین ذرات ومیکرو ارگانیسم های خاک و نهایتا تولید عوامل اگریگه کننده توسط میکروارگانیسم ها. این مدل یک مدل هیرارشی(سلسله مراتبی) برای پروسه ی اگریگاسیون است. این مدل بر روی چند تیپ خاک بررسی شده است. در خاک های Mollisol و Alfisol که مواد ارگانیک در ثبات و پایداری توده های بزرگتر از ۲۵۰ میکرون نقش دارند٬مدل هیرارشی تایید می شود. در خاک های Oxisol نقش اکسیدهای آهن در سیمانی و چسبناک کردن ترکیبات معدنی موجب کمرنگ شدن مدل هیرارشی می شود.
نتیجه گیری: مدل هیرارشی قویا در اگریگاسیون (تشکیل و پایداری aggregate ها)دخالت دارد.
فاکتورهای دخیل در اصلاح و بهبودی حاصلخیزی خاک:
این فاکتورها عواملی هستند که خواص فیزیکی خاک را مورد هدف قرار می دهند. نکته ی مهم: فراوانی و پایداری aggregateها برfunction (مانند رشد گیاه و مقاومت به فرسایش ) چند نوع خاک تأثیر سوء دارد.بنابراین aggregateها حاصلخیزی خاک را بهبود می بخشند به شرطی که فراوانی و ثبات بیش از حد نداشته باشند.
نتیجه گیری: تعیین فاکتورهای کنترل کننده ی پروسه های تشکیل و پایداری aggregateها مهم است و اهمیت میکروارگانیسم های خاک هم برای اگریگاسیون کاملأ روشن است.
دو روش مرطوب سازی خاک:
مرطوب سازی سریع: در این روش ٬ هوای به دام افتاده در منافذ توسط آب٬ نیرویی را بر روی توده ی خاک اعمال می کند٬ به این ترتیب توده متلاشی شده و می توان ساختار فیزیکی ذرات خاک را بررسی کرد. مرطوب سازی آرام:در این روش ٬ هوا فرصت فرار دارد و بنابراین ٬ نیروی کمتری به توده ی خاک اعمال شده وتوده ی خاک پراکنده نمی شود.
نتیجه گیری: با روش دوم٬ بررسی ساختار فیزیکی ذرات خاک امکان پذیر نیست.