سیر تحول و نظریات منظر شهری:
منظر شهری، سطح تماس ” انسان ” و ” پدیده شهر ” است و از این رو بخش قابل توجهی از دانش و عواطف محیطی شهروندان تحت تأثیر آن شکل می گیرد. منظر شهر بخشی از شکل شهر است که ناظر آن را دریافت می کند به عبارتی شکل شهر در لایه منظر شهری به کیفیتی مستقیماً محسوس تبدیل می شود. یعنی منظر شهر عینیت قابل ادراک و فضای مورد ادراک ما از واقعیت موجود شهر پیرامونمان است. منظر شهری خوب می تواند توان رقابتی شهرها را افزایش دهد.
جایگاه منظرسازی در تعامل انسان ـ محیط:
- در مرحله اول محیط شهری توسط فرد ادراک می شود.
- در مرحله دوم محیط شهری توسط فرد مورد شناخت قرار می گیرد.
- در مرحله سوم فرد نسبت به محیط واکنش عاطفی مثبت یا منفی پیدا می کند.
- در مرحله چهارم فرد بر اساس محتویات منظر ذهنی ـ ارزیابانه خود به رفتار معینی دست می زند.
جایگاه منظرسازی در تعامل انسان ـ محیط:
قرائت متن شهر، فهم منظر شهری به مثابه ” نظامی از نشانه ها ” که قادر به پیام رسانی در زمینه های گوناگون می باشد، ما را قادر می سازد تا با قرائت متن شهر، معانی آنرا کشف یا تأویل نموده و در نیت مؤلفین آن جستجو کنیم. منظر شهری در نقش یک راوی و پیام رسان، مسئولیت انتقال پیام ها، داستان ها و اندرزهای گوناگون را بر عهده می گیرد. مناظر شهری قادرند نفوذ ارزشهای مذهبی را در شهرهایی نظیر مکه و بیت المقدس به نمایش گذارند ویا سلطه نهاد های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی را در شهرهایی نظیر نیویورک، واشنگتن و لاس وگاس به اطلاع بیننده رسانند.
مقدمه:
- جایگاه منظرسازی در تعامل انسان ـ محیط
- سیر تکامل مفهوم منظرسازی
- بررسی نظریات منظر شهری