مکانیسم عمل محرک های رشد:

1. بالا بردن کارایی از طریق افزایش میزان رشد یا بهبود ضریب تبدیل غذایی در دام هایی که از نظر بالینی سالم بوده و غذای کافی دریافت می کنند.  این موادجز غذا ها نیستند و تاثیر مثبت خود را در دامهائی بر جای می گذارند که دام سالم بوده و جیره ای متعادل حاوی مقدار کافی از تمام اجزاء غذایی دریافت می کنند.
2. حقظ سلامتی دام در برابر استرسهای محیطی و توانایی مبارزه در برابر تهاجم میکروب ها. این مواد از بروز بیماریهای عفونی. پیشگیری می کنند و اساسا به معنی واقعی محرک رشد نیستند.

ترکیباتی که به عنوان محرک های رشد مورد استفاده قرار می گیرند را می توان به شرح زیر تقسیم بندی کرد:

1. ضد میکروب ها مانند آنتی بیوتیک ها ی غیر یونوفری و ترکیبات ضد باکتریائی
2. آنتی بیوتیک های یونوفری
3. هورمون ها
4. پروبیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها:

نخستین موادی که بعنوان افزودنی غذایی مورد توجه قرار گرفتند و عوامل ضد باکتریائی بودند. اثرات دزهای پایین آنتی بیوتیکها، عمدتا در مجرا یا سطح روده تظاهر می یابند و منجر به افزایش رشد و بهبود ضریب تبدیل غذایی شده باعث می گردند که در استفاده از برخی اجزا غذایی مانند ویتامین ها، پروتین ها و برخی از مواد معدنی صرفه جویی صورت گیرد. چون مقادیر اندکی از آنتی بیوتیکها، پروتینها و برخی از مواد معدنی صرفه جویی صورت گیرد.

چون مقادیر اندکی از آنتی بیوتیک ها برای چنین افزایش رشدی کافی است، استفاده از آنها در جیره غذایی از نظر اقتصادی کاملا مقرون به صرفه می باشد. آنتی بیوتیک های محرک رشد تنها از طریق تاثیر بر فلور میکروبی باعث افزایش رشد نمی شوند. آزمایشات انجام گرفته نشان داده اند که دام های عاری از اجرام میکروبی نسبت به این عوامل محرک رشد پاسخی نشان نمی دهند و گله ائی که از مدیریت بهداشتی صحیحی بر خورد دارند، نسبت به این مواد پاسخ ضعیفی نشان می دهند.

مکانیسم های اولیه ای که عوامل ضد میکروبی محرک رشد به توسط آنها عمل میکنند عبارتند از:

1. صرفه جویی در اجزاء غذایی و استفاده بهینه از آنها
2. اثرات متابولیک
3. اثرات ضد میکروبی