عدالت از دیدگاه نهج البلاغه:

۱ ـ تعریف عدل: قصار ۴۳۷ ص ۵۵۳ :

از امام پرسیدند عدل یا بخشش، کدام یک برتر است، فرمود: عدالت هر چیزى را در جاى خود مى‏نهد، در حالى که بخشش آن را از جاى خود خارج مى‏سازد. عدالت تدبیر عمومى مردم است، در حالى که بخشش گروه خاصّى را شامل است، پس عدالت شریف‏تر و برتر است.

۴۷۳ قصار ۳۱ ص ـ ایمان بر چهار پایه استوار است: صبر، یقین، عدل و جهاد:

عدل نیز بر چهار پایه بر قرار است: فکرى ژرف اندیش، دانشى عمیق و به حقیقت رسیده، نیکو داورى کردن و استوار بودن در شکیبایى. پس کسى که درست اندیشید به ژرفاى دانش رسید و آن کس که به حقیقت دانش رسید، از چشمه زلال شریعت نوشید، و کسى که شکیبا شد در کارش زیاده روى نکرده با نیکنامى در میان مردم زندگى خواهد کرد.

قصار ۲۳۱ ص ۵۰۹ در تفسیر آیه ۹۰ سوره نحل «خدا به عدل و احسان فرمان مى‏دهد» فرمودند: عدل، همان انصاف، و احسان، همان بخشش است.

۲ ـ چگونگی واداشتن نفس به عدالت: خطبه ۸۷ صفحه ۱۴۷ حضرت در معرّفى بهترین بنده خدا فرمودند:

… خود را به عدالت واداشته  و آغاز عدالت او آن که هواى نفس را از دل بیرون رانده است،  حق را مى‏شناساند و به آن عمل مى‏کند.

فهرست:

• تعریف عدل
• چگونگی واداشتن نفس به عدالت
• ویژگی های عدالت
• عوامل نیل به ستمگری
• اقسام ظلم و ستم
• نشانه های ستمکاران
• عواقب ظلم و ستم
• اثرات عدالت
• اهمیت عدالت
• توصیه هایی در رابطه با منع از ستمگری
• برقراری حکومت عدل جهانی