شیوه پارتی:
پس از حمله اسکندر، یونانی‌ها تلاش داشتند که به گونه‌ای سلیقه وفرهنگ خود را به ایرانیان تحمیل کنند، اسکندر برای رسیدن به این هدف، مخصوصاً در ایران فرمان داد تا ده هزار تن از سربازان و سرداران او با زنان ایرانی ازدواج کنند و خود نیز از میان شاهزادگان و نجیب‌زادگان ایرانی دو دختر را به همسری برگزید. همچنین او سی‌هزار تن از کودکان ایرانی را در میان سپاه خود قسمت کرد تا زیردست مقدونیان و یونانیان پرورده شوند و فنون جنگی و زبان یونانی را از آنان فراگیرند. با این همه برخلاف اقوامی که در چنین شرایطی فرهنگ حاکم را می‌پذبرفته‌اند، ایرانیان تن به این عمل ندادند.
باید گفت معماری پیشرفته‌ترین هنر یونانی است و به خاطر ظرافت و نظم و تزئینات ویژه آن، در طول تاریخ معماری اروپا در چندین دوره از آن تقلید شده است، البته این خصوصیات خدمتی به تنوع نمی‌کرده و سرانجام، معماری از قاعده‌های به دست آمده پا فراتر نمی‌گذاشته و از همین رو تکرار در طرح و شکل ساختمانهای یونانی فراوان است. برای نمونه در زمان ساسانیان دو ساختمان را نمی‌توان یافت که در طرح کاملاً همانند به هم باشند، هر کدام ویژگی خود را دارند و این از ویژگی‌های معماری ایران و در اینجا شیوه پارتی است. در این ساختمانها از اصل « جفت» و « پد جفت» یا به گفته دیگر، « قرینگی» و «ناقرینگی» بهره‌گیری شده است.
به نظر می‌رسد در ساختمانهایی که برای نیایش ساخته شده‌اند، مانند مهرابه‌ها (که نیایشگاه آئین مهری بود) و کاخهای پذیرایی که می‌بایست در آنها دید انسان به یک نقطه معطوف و متوجه بشود از جفت یا قرینگی بهره‌بری، ولی برعکس در ساختمانهایی که با کارکرد مسکونی مانند خانه و کاخ‌ها که باید تنوع ایجاد کرده، از پد جفت یا همان ناقرینگی بهره‌برده‌اند و این کار را سازندگان ایرانی به بهترین نحو انجام داده‌اند. این ویژگی را در کاخ سروستان می‌توان یافت. (شکل کاخ سروستان)
تزئینات معماری پارتیان:
در معماری پارتی تزئیناتی مانند نقاشی و گچری وسیعاً به کار گرفته می‌شده است. گچبریهای کوه خواجه و نقاشیهای دیواری با رنگهای مختلف و گوناگون حکایت از تزئین بخش داخلی ساختمانها دارد و این نمونه تزئینات گچ‌بری با طرح‌های هندسی و گیاهی بعداً در دوره ساسانی و از آن پس در دوره اسلامی مورد استفاده فراوانی قرار گرفت. اما در تزئینات بیرونی بناها باید سنگ‌کاری و طاق‌نما، نیم‌ستونها و ماسکها و یا صورتک‌هایی نام برد که در کاخ هترا در الحضر به زیباترین شکل ممکن به کار گرفته شده است.
در این دوره به جای اینکه همانند دوره هخامنشی از نقوش برجسته به وفور استفاده نمایند از ماسک و صورتک در نمای بناها استفاده شده است. زیرا هم وقت کمتری می‌گرفته و هم از نظر اقتصادی به صرفه بوده است. شاید گستردگی امپراتوری و عدم ثبات کامل سیاسی و اجتماعی و نیز رکودی که در هنرها پیش آمده بود موجبی برای عدم پیشرفت نسبت به معماری دوره پیشین، هخامنشیان شده است.
در معماری خانه‌ها و کاخهای ایران تنوع بسیار دیده می‌شود. تا مرحله‌ای که معماران از لحاظ منطق ساخت به جایی می‌رسند که یک طرح و یا یک شکل بنیادی پابرجا می‌شود و همه ساختمانها در دوره‌ای همانند هم می‌شوند، به گونه‌ای که در اندازه اتاقها، شکل آنها و برخی دیگر از عناصر، گونه‌ای یکسان دیده می‌شود، اگرچه شاید در جزئیات تفاوتهایی داشته باشند. این حالت را اصطلاحاً کلاسیک می‌گویند.