سیستم های اکسیژن ساز و ذخیره اکسیژن:
گاز اکسیژن بی رنگ و بی بو و بدون طعم و غیر سمی است. یک حجم گاز اکسیژن در ۲۰ درجه سلسیوس و فشار ۷۶۰ میلی متر جیوه در ۳۲ حجم آب و در حدود ۷ حجم الکل محلول است. وزن یک لیتر گاز در صفر درجه سلسیوس و فشار ۷۶۰ میلی متر جیوه حدود ۱/۴۲۹ گرم است که به میزان اندک سنگین تر از هوا است. رنگ اکسیژن مایع، آبی کم رنگ بوده و نقطه جوش آن ۱۸۲/۹- درجه سلسیوس می باشد. تبخیر یک حجم اکسیژن مایع در ۱۵ درجه سلسیوس و فشار ۷۶۰ میلی متر جیوه، ۸۴۰ حجم گاز تولید می کند.
در صورت تماس اکسیژن مایع و یا گاز اکسیژن سرد با پوست و مجاری تنفسی، به دلیل برودت زیاد موجب وارد شدن صدمات شدید و انجماد آن می شود. تنفس اکسیژن در فشار های نسبی بالا برای سلامتی می تواند مضر باشد. قرارگرفتن طولانی در معرض اکسیژن خالص می تواند برای ریه و سامانه عصبی تاثیر بگذارد و موجب آماس شش، کاهش ظرفیت و آسیب به بافت های ششی و تاثیر بر سامانه عصبی شامل کاهش بینایی، تشنج و اغما بشود. گاز اکسیژن جزو گازهای شدیداً اکسید کننده است.
گاز اکسیژن به تنهایی غیرقابل اشتعال است ولی با حضور منبع اشتعال و یک سوخت می تواند موجب بروز احتراق و تسریع در سوختن بشود. اکسیژن با مواد آلی نظیر روغن، گریس یا قیر در صورتی که بوسیله شعله مشتعل گردد، بشدت واکنش میدهد و مقدار زیادی انرژی آزاد میکند. موادی که تحت شرایط معمول در هوا نمی سوزند، می توانند در هوای غنی از اکسیژن بسوزند و موادی که در هوا تحت شرایط معمول میسوزند، در هوای غنی از اکسیژن خیلی شدید و با دمای بالاتر خواهند سوخت.