فراغت به زمانهایی اطلاق میشود که افراد کار ضروری برای انجام ندارند و معمولاً در این مواقع تمایل به انجام فعالیت های فرح بخش و نشاط آور بیشتر میشود. اوقات فراغت زمانهایی است که فرد آن را طبق تمایل شخصی خود و برای خود تنظیم میکند و برنامه آن در مورد هرکس متفاوت است و به سلیقه، نیازهای روحی، سن و توان مالی فرد بستگی دارد. اوقات فراغت از لحاظ تاریخی امتیازات طبقه بالا بوده است. فرصت های اوقات فراغت با پول بیشتر، یا سازماندهی و زمان کمتری درآمد، در اواسط تا اواخر قرن نوزدهم افزایش چشمگیری داشت و در انگلیس شروع شد و به سایر کشورهای ثروتمند اروپا گسترش یافت. این کشور همچنین در ایالات متحده گسترش یافت، اگرچه آن کشور با وجود داشتن ثروتش، اوقات فراغت کمتری را در اروپا فراهم کرد. مهاجران به ایالات متحده دریافتند که آنها باید سختتر از آنچه در اروپا کار می کردند کار کنند. اقتصاددانان همچنان تحقیق می کنند که چرا آمریکایی ها ساعتی طولانیتر کار می کنند. اوقات فراغت در قرن نوزدهم به وجود نیامده است، بلکه از ابتدای تاریخ در دنیای غیرفعال نقش بسته است.
امیر پیرعلیلو
آخرین ویرایش توسط: امیر پیرعلیلوکارشناس پسیو هلدینگ های وب ـ مهندسی تجارت الکترونیک از دانشگاه تبریز ـ عضو شورای علمی دانشجویی دانشگاه مدیریت صنعتی