رشد بی رویه جمعیت در اکثر کشورهای جهان مشکلات عدیده ای را بوجود آورده که به ناچار دولتمردان را به فکر چاره جویی واداشته است. ولی از آنجا که هیچ تصمیم و اقدامی در این زمینه، نتیجه آنی و فوری را در برنخواهد داشت بایستی بالاجبار جهت تغذیه جمعیت رو به تزاید جهان و کشورمان به فکر چاره جویی جدی بود. این جمعیت متاسفانه از پراکنش نامتعادلی برخوردار بوده و فقط ۳/۱ آن در کشورهای پیشرفته مستقر می باشند و از طرفی کشورهای پیشرفته تولید۸۰% پروتئین دامی جهان را دارا می باشند، از این نسبتها در می یابیم که بایستی فکر جدی در این خصوص برداشته شود تا این نسبت معکوس غذا و جمعیت به یک تعادل نسبی برسد. در آینده ما دیگر جنگهای نظامی را شاهد نخواهیم بود. بلکه جنگ آینده در خصوص غذا و تامین مایحتاج مورد نیاز هر جامعه خواهد بود.
در این میان کشورهایی می توانند روی پای خود بایستند که از تولیدات بالای محصولات کشاورزی و دامی برخوردار باشند و بتوانند علاوه بر تولید غذای مورد نیاز کشور خود، زمینه صادرات این مواد و فرآورده ها را فراهم آورند. یکی از راهکارهای عملی جهت رفع این نقیصه توجه جدی به امر دامپروری و از جمله تامین گوشت در جامعه می باشد. که از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زمانی که در کشور بحران کمبود گوشت مطرح می گردد این موضوع نمایان تر و روشن تر جلوه گر خواهد شد. بطور کلی در گذشته و حال پروتئین حیوانی نقش عمده ای در تامین نیازهای غذایی داشته و مدارک نشان می دهد در جوامعی که از مقدار متنابهی مواد پروتئینی حیوانی استفاده نموده اند از هوش و استعداد بالاتری برخوردار بوده اند. امروزه در کشور ما، علیرغم واردات مواد غذایی، مصرف سرانه پروتئین دامی دارای متوسط ۱۹ گرم در روز می باشد و این در حالی است که متوسط مصرف سرانه این ماده غذایی ۲۴ گرم در روز و در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته میانگین سرانه ۳/۵۷ گرم در روز می باشد F.A.O نقل شده است.