طرح کلی یک ساعت درس تربیت بدنی:
روش اجرا:
از دانش آموزان می خواهیم روی خطوطی که از قبل کشیده شده است، پشت سر هم در صفوفی منظم با رعایت فاصله بایستند و تمرینات زیر را انجام دهند:
- دست های خود را به طرفین باز کنند و روی خط در مسیر مستقیم با حفظ تعادل، چند قدمی جلو بیایند.
- از روی همان خط با حفظ تعادل به عقب برگردند.
- در حالتی که دست ها به موازات شانه ها از طرفین بالا آمده است یک پا را زا زمین بلند کنند، به طوری که پا مستقیم به جلو بیاید. به مدت ۱۰ ثانیه تعادل خود را روی یک پا حفظ کنند. (روی پای دیگر اجرا نمایند.)
- پای آزاد را به عقب ببرند و بدن را به جلو خم کنند، سر را بالا کرده، دست ها را به طرفین باز کنند و به موازات زمین قرار دهند. با کشیدن پای آزاد و دست ها به سمت بالا به مدت ۱۰ ثانیه حرکت تعادلی فرشته را انجام دهند.
- به روی خطوط منحنی، خطوط مارپیچ یا از بین موانع که قبلا آماده شده است – با حفظ تعادل راه بروند.
- به صورت لی لی از روی خطوط منحنی و خطوط مستقیم و موانع عبور کنند.
- یکی از بچه ها روی خط راست بنشیند و دوستش با حفظ تعادل پای خود را از روی او رد کند و در طرف دیگر او روی خط راست بگذارد و عبور کند – یک بار با پای راست و یک بار با پای راست و یک بار با پای چپ این کار را انجام دهد.
- تمرین بالا را به تعداد نفرات بیشتری که روی خط راست به فاصله یک متر یا بیشتر از همدیگر نشسته باشند انجام دهند.
- روی طنابی که بر روی زمین قرار گرفته است راه بروند و تعادل خود را حفظ کنند.
- روی طنابی که روی زمین قرار گرفته به پهلو راه بروند.
- روی طنابی که روی زمین قرار گرفته است روی یک پا بایستد و کم کم دست ها را به طرفین باز کند. (۳۰ ثانیه) روی هر دو پا اجرا شود.
- تمرین بالا را به حالت تعادلی فرشته انجام دهند. (روی هر دو پا اجرا شود.)
- سه نفر از دانش آموزان چوب های ۹۰ سانتی متری (۳ الی ۴ چوب) را به فاصله مساوی و به ارتفاع طناب می گیرند. بچه ها پای خود را از روی آنها عبور می دهند. مجددا پا را بر روی طناب می گذارند سپس از چوب های دیگر عبور می کنند تا آخر
- با استفاده از سه قسمت از بدن خود تعادلشان را حفظ کنند.
- یک پای خودشان را با دست بگیرند و دور حلقه هولی هوپ یا دایره ای که روی زمین ترسیم شده است، لیلی کنند.
چه عواملی موجب نگرانی کودکان می شود ـ مقدمه:
«نگرانی» در فرهنگ لغت به معنای دلواپسی، دلشوره داشتن و پریشانی خاطر آمده است. اما در موزه روان شناسی، نگرانی حالتی است که فرد در قبال آینده ی غیر قابل پیش بینی دچار آن می شود، به طوری که کارکرد او را عملا تحت الشعاع قرار می دهد و فرد نمی تواند از موقعیت کنونی لذت ببرد. دنیای کودک سرشار از نشاط و سرزندگی باشد؛ ولی متاسفانه بعضی از خانواده ها چنان محیط متشنج و دلهره آوری برای کودکان خود فراهم می کنند که آن ها از همان ابتدای کودکی دچار تشویق و نگرانی می شوند. این گروه از کودکان هنگام روبه رو شدن با مسایل گوناگون دچار افکار منفی و فاجعه آمیزی می شوند که مانع از رفتارهای سالم و عادی آنان می گردد. نگرانی عامل باز دارنده ای است که قوه ی خلاقیت را از کودک می گیرد؛ به طوری که توان شرکت در فعالیت های جدید و مبتکارانه را از دست می دهد و در تعامل با دیگران دچار شکست می شود. ماهنامه آموزش و تربیتی شماره ۳۲۶ .