موقعیت جغرافیایی و تاریخی:
کربلا از شهرهای مهم زیارتی عراق است که بارگاه باشکوه سومین پیشوای شیعیان قداستی آسمانی به آن بخشیده است. به دلیل مجاورت با آبادی های «العین» بسیار سرسبز و خرم و مسیر کاروان های تجاری بود. به سبب همجواری با رود فرات از زمرۀ یکی از حاصل خیزترین و سرسبز ترین منطقه های بین النهرین قراردارد. از دوران بابل و آشور (هزار اول قبل از میلاد) از آن به «آوری» یاد شده است. این شهر در روزگار کلادانی ها محل سکونت برخی مسیحیان بود که آن را «کورمابه» به معنای پرستش گاه خداوند می نامیدند. کربلا در زمان ساسانیان اهمیت ویژه ای یافت و به تابعیت دولت ایران در آمد. اهمیت این منطقه از آن جهت بود که بر سر شاه راه های تجاری حیره، انبار، شام و حجاز واقع شده بود.
نام های آن:
- منطقه قدیم کربلا در عصر تمدن بابل به کوربابل معروف بود و بعدها به صورت کربلا تغییر یافت
- برخی آن را بر گرفته از «کرب وال » می دانند که نام معبد بوده و آن را پرستش گاه وحرم خداوند می دانستند
- عده ای نیز آن را از «کربلا تو» به معنای چیزی که سر را با آن می پوشانند ، گرفته اند
- همچنین گفته شده «کربله» به معنای نرمی و سستی است و از آن روی که زمین کربلا زمینی نرم وسست، و پر از چشمه و آبگیرهاست، کربلا نامیده شده است
- برخی نیز آن را «کربل» به معنای نوعی گیاه که در آن جا فراوان می روید و یا از واژه ی فارسی «کاربالا» یعنی کاروالا یا آسمانی دانسته اند
جایگاه و فضیلت ـ امام صادق علیه السلام:
خداوند کربلا را حرم امن خویش انتخاب کرد و مکان قبر حسین علیه السلام از هنگامی که در آن دفن شد ، باغی از باغ های بهشت گردید. آن جا همانند مسجدالحرام و مسجدالنبی است و مسافر می تواند نماز خود را تمام بخواند.
تل زینبیه:
روز عاشورا به هنگام نبرد و درگیری، حضرت زینب بر بالای تپه ای مشرف برمیدان نبرد حضور می یافت و شاهد جان فشانی دلاور مردان و آزادگان و یاران امام حسین علیه السلام بود که حدود پنج متر از کف صحن حرم بالاتر است و حدود ۳۵ متر با مقتل گاه فاصله دارد. این مکان را به صورت اتاقی ساخته اند که با چند پله به آن راه است و گنبدی از کاشی آبی بر آن استوار است.