عدالت سازمانی:
در این فصل درباره عدالت سازمانی و شرایطی که در نهایت به این قضاوت منجر می‌شود که آیا با کارکنان رفتار مناسبی شده است یا خیر صحبت می‌شود. به طور کلی عدالت بر انگیزاننده مهمی برای کارکنان است و زمانی که افراد احساس بی‌عدالتی کنند اخلاق آن‌ها نیز سقوط می‌کند. در این موقع بیشتر کارکنان مایلند کار را ترک کنند و حتی ممکن است در مقام مقابله با سازمان برآیند.
در عوض رفتار مناسب و عادلانه موجب پرورش استعدادها و افزایش تعهد و تمایل به باقی ماندن در سازمان می‌شود و کمک بارزی به افزایش رفتارهای وحدت گرایانه انسانی می‌کند که فراتر از رفتار رسمی مورد نظر سازمان در هر مقامی است. به طور خلاصه عدالت مردم را متحد می‌کند و در کنار هم نگه می‌دارد در حالی که بی‌عدالتی می‌تواند موجب جدایی و پراکندگی مردم شود.
عدالت چیست؟
واژه عدالت یک معنای محاوره ای دارد که بسیار نزدیک به معنای فلسفی اصلی آن است ولی علمای علوم اجتماعی واژه‌های تخصصی را در این رابطه بکار می‌برند.
۱ ـ هر دوی علمای علوم اجتماعی و فلاسفه اتفاق نظر دارند که عمل عادلانه عملی است که احساس شود خوب یا صحیح است. همچنین آنان معتقدند یک عمل (رفتار) می‌تواند خوب باشد بدون این که منصفانه یا غیر منصفانه باشد. به طور مثال ارسطو عقیده داشت یک شخص خوب باید یک زندگی معتدل یا متعادلی داشته باشد. از این دیدگاه یک آدم مست و لذت‌طلب شخص صالحی نیست.به این ترتیب عمل خود خواهانه یک شخص الکلی که انتظار دارد صدمه اجتناب‌ناپذیری که رفتار نامناسب وی به جامعه می‌زند فراموش شود رفتار غیرمنصفانه‌ای تلقی می‌شود. موضوع عدالت و انصاف زمانی قابل توجه است که عمل فردی زندگی دیگری را تحت تاثیر قرار دهد.
در سازمان‌ها نیز عدالت درباره قوانین و ارزشهایی است که حاکم بر چگونگی توزیع نتیجه (به طور مثال پاداش یا تنبیه) است. روشهایی که برای توزیع چنین تصمیماتی اتخاذ می‌شود (و همچنین سایر انواع تصمیمات) و چگونگی رفتار با کارکنان زمانی که هیچ نتیجه‌ای عاید نشود و هیچ روشی برای تعیین نتایج وجود نداشته باشد یا دخالت نکند عدالت را زیر سوال می‌برد. زمانی که مردم با هم مراوده می‌کنند به یک رفتار مشخص با یکدیگر اقدام می‌نمایند. برخی از مراودات و سایر انواع مذاکرات منصفانه و تمیز تلقی می‌شود در حالی که برخی دیگر غیر مناسب و غیر منصفانه تشخیص داده می‌شود.
تعریف علمای علوم اجتماعی درباره عدالت:
عدالت عبارت است از چگونگی توزیع پاداش‌ها و تنبیه‌ها به وسیله و در درون یک مجموعه اجتماعی و همچنین درباره این که چگونه مردم روابط خود را گسترش می‌دهند. عدالت عبارت است از این که چه کسی چه چیزی می‌گیرد و آیا شرکت‌کنندگان و ناظران در این مرائدات و مبادلات به صحت عمل خود اعتقاد دارند یا خیر؟
چرا عدالت؟
همه مشاهدات مذکور به اهمیت و نفوذ عدالت در تلاش‌های انسان اشاره می‌کند. مثال ماهی خیالی. میتوان با به خاطر آوردن توجهاتی که به خود عدالت می‌شود و منابع و هزینه‌هایی که برای تامین آن در جوامع و سازمان‌ها خرج می‌شود به اهمیت آن پی برد.
چرا مردم به دیگران نیاز دارند؟
- پایان خط در هر نوع زندگی بقای نسل است. البته برای رسیدن به این هدف یکی از نیازهای انسان زندگی کردن با مردم است.
- مردم با یکدیگر برای چیزی بیش از راستی و درستی و ملاحضات عقلایی کار نمی‌کنند. بدون شک این عقیده تا اندازه زیادی درست است و به همین دلیل مردم دارای حق انتخاب از میان تعداد زیادی افراد و گروه‌های جایگزین هستند.
- ظرفیت‌های فکری انسان در بستر ارتباطات اجتماعی وی گسترش می‌یابد و نه برعکس.