بیهوشی در بیماران ریوی فصل ۲۷ میلر:
اهداف جلسه:
- آشنایی با انواع بیماری های ریوی
- تست های ارزیابی عملکرد ریه
- تهویه تک ریه ای
مقدمه:
- بیماری انسدادی ریه به دو دسته کلی: راه هوایی تحریک پذیر، بیماری های مزمن ریوی (COPD)
- در بیماران ریوی تا حد امکان باید از بیهوشی عمومی اجتناب شود
- اولین علامت مهم در این بیماران وجود صداهای تنفسی غیرطبیعی مثل ویزینگ و رال است
تست های آزمایشگاهی:
- عکس قفسه سینه: در بیماران با تغییر در علائم
- اسپیرومتری: میزان fvc و fev1 را اندازه می گیرد
- پلتیسموگرافی (تست عملکردی کامل ریه): اندازه گیری FRC و RV و ظرفیت انتشار CO که در اسپیرومتری مشخص نیست
- تبادل گازها: مانتیورینگ پالس اکسی متری باید در بیمار ریوی ثبت شود
جراحی های با ریسک بالای ونتیلاسیون بعد جراحی:
- ماژور شکم
- توراسیک
- ستون فقرات
- جراحی های نوروسرجری
آسم:
- یک بیماری انسدادی، عود کننده و حمله ای
- هالمارک آن: التهاب راه هوایی (استروئیدها موثرترین در کنترل)
- باید از داروهای هیستامین رلیز اجتناب شود (آسپرین، مورفین و …)
- داروهای بیهوشی بخصوص سووفلوران در این بیماران موثر هستند
- جراحی الکتیو باید حداقل ۶ هفته بعد از عفونت تنفسی به تعویق بیافتد
- PEF برای تشخیص شدت آسم
درمان آسم:
- گام اول: بتا آگونیست کوتاه اثر (سالبوتامول)
- گام دوم: گام اول + استروئید استنشاقی
- گام سوم: گام دوم + بتا آگونیست طولانی اثر
- گام چهارم: گام سوم+ آنتاگونیست رسپتور لکوترین
- گام پنجم: گام چهارم + استروئید خوراکی