بررسی راهکارها و کارایی سیستم حمل و نقل معلولین:
فرد معلول کسی است که از لحاظ فیزیکی، ذهنی یا وضعیت سلامتی به گونه ای مقید باشد که به صورت موقت یا دائم قابلیت و کارایی او محدود شود و به دلیل وجود ضعف یا اختلال در اندامهای حرکتی، بینایی و شنوایی برای جابجایی نیاز به وسایل کمکی داشته باشد.
عوامل معلولیت:
- معلولیت ناشی از جنگ
- معلولیت مادرزادی
حوادث و سوانح - عدم رعایت مقررات بهداشتی
- کهولت سن
- آلودگی محیط زیست
اولین اتومبیلی که برای معلولین ساخته شد در سال ۱۹۲۰ بود که در آن پدالها امتداد پیدا کرده بودند و به میله ای اتصال شده بودند. در سال ۱۹۶۶ در سوئد سرویسهای مخصوص رفت و آمد معلولین شامل ۴۰ دستگاه وسیله ایجاد شد که در ابتدا به صورت مجانی و با اعتراض معلولین ، به صورت کرایه ای به کار خود ادامه داد. در آمریکا طرح TRANS BUS اجرا شد که نوعی وسیله حمل و نقل عمومی بود و تحت نظارت سازمان حمل و نقل آمریکا اداره می شد. در ایران برای اولین بار در سال ۱۳۶۲ ایجاد تسهیلات حمل و نقل برای معلولین و جانبازان در سازمان ترافیک تهران به تصویب رسید.
چگونگی برنامه ریزی کوتاه مدت و بلند مدت:
- الزامات قانونی و اجرای آنها
- مدیریت صحیح (به منظور اجرای صحیح برنامه ریزی و نظارت بر عملکرد صحیح و بررسی مشکلات پیش بینی نشده و ارائه راهکارهای جدید به طور پیوسته)
- تامین اعتبار (برای تهیه وسایل نقلیه ویژه و اصلاحات مورد نیاز در سطح شهر)
- شناسایی مسیرهای غیر ثابت مانند مراکز خرید، تجاری، اداری، درمانی، آموزشی و سفرهای تفریحی
- شناسایی مسیرهای ثابت مانند دانشگاهها، برخی مراکز ثابت درمانی مهم مانند بیمارستانها و …
- آموزش شهروندان و رانندگان در برخورد با سیستم حمل و نقل عمومی و تسهیلات ویژه معلولین
- رفع موانع معماری و شهرسازی مانند پیاده روها، پلهای روگذر و زیرگذر، ایستگاه ها و پارکینگ ها