کل تاریخ ادبیات اختصاصی طبقه بندی شده و کامل:
زبان ایرانیان پیش از اسلالام که ریشه و مادر زبان امروز ایران است «فارسی» یا «پارسی» ، نامیده می شد. در ایران پیش از اسلام، آثار فرهنگی ـ ادبی، قرن ها سینه به سینه حفظ می شده است؛ مثلا کتاب «اوستا» را موبدان برای اجرای مراسم دینی، از حفظ می خواندند؛ تا اینکه سرانجام در دوره ساسانی، آن را به نگارش در آوردند. زبان هایی که در ایران و مناطق همجوار آن، از قدیم ترین روزگاران متداول بوده است، ویژگی های مشترکی دارند. این مجموعه زبان ها را گروه «زبان های ایرانی» می نامند.
پیش از اسلام:
از نظر تاریخی، زبان های ایرانی را به سه دسته عمده تقسیم می کنند:
- فارسی باستان
- فارسی میانه
- فارسی نو
یک فارسی باستان:
این زبان در دوره هخامنشیان (۵۵۹ تا ۳۳۰ ق.م.) رایج بود. آثار برجای مانده زبان فارسی باستان، فرمان ها و نامه های شاهان هخامنشی است که به خط میخی نوشته شده است.