رابطه زن با ورزش:

در دو دهه گذشته تعداد زنانی که بطور فعال در رقابت های ورزشی شرکت کرده اند بطور غیرقابل انتظاری افزایش یافته است. این موضوع در کنار کم شدن فاصله ی عملکردهای ورزشی دختران و پسران، باورهای قدیمی مبنی بر اینکه دختران از مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی تفاوت های فاحشی با پسران دارند، تا حد زیادی از آن ها ضعیف تر هستند و برنامه ریزی ورزشی آنان باید اعتدال را رعایت کرد، به تاریخ پیوست.

اندازه و ترکیب بدن:

تفاوت مهمترین اندازه های پیکرسنجی، یعنی قد، وزن، دور اندام ها، پهنای استخوان، ضخامت چربی زیرپوستی و توده بدون چربی پس از ۱۲ تا ۱۴ سالگی بین دو جنس ایجاد می شود. یعنی تاقبل از این سنین، تفاوت فاحشی بین دختران و پسران در یک نژاد معین وجود ندارد. یکی از مطالعات اولیه در این زمینه توسط فوریس درد سال ۱۹۷۲ انجام گرفت. در این پژوهش ۶۰۹ دختر و پسر طبیعی از سن ۷ تا ۲۰ سالگی مورد مطالعه قرار گرفتند.

مهمترین یافته های فوریس عبارتند از:

• الف) تاقبل از نوجوانی (حدود ۱۳ سالگی)، هیچگونه تفاوت جنسی در توده ی چربی، بویژه وقتی توده ی چربی بر مبنای قد بیان شد، بین دختران و پسران وجود نداشت.
• ب) نقطه ی اوج توده ی بدون چربی در دختران، سنین ۱۵ تا ۱۶ سالگی بود، در حالی که افزایش توده ی بدون چربی پسران تا سن ۱۸ تا ۲۰ سالگی ادامه پیدا کرد.

قدرت و استقامت عضلانی:

با توجه به تفاوت های وابسته به جنس در توده ی چربی که متأثر از تفاوت های هورمونی پس از سنین بلوغ است، کاملاً بدیهی است که بین قدرت زنان و مردان، اختلاف (بین ۳۰ تا ۶۰ درصد) وجود دارد. البته این اختلاف، وقتی قدرت عضلانی برحسب وزن بدن (قدرت نسبی) بیان شود، کوچک تر (۱۵ تا ۳۰ درصد) می شود و وقتی برحسب وزن چربی تعیین شود از بین می رود. این موضوع نشان می دهد که کیفیت های ذاتی عضلانی و مکانیزم های کنترل حرکتی برای دختران و پسران مشابه است و علت بیش تر بودن قدرت مطلق پسران، دارابودن وزن عضلانی بیشتر است.