موز با نام انگلیسی (BANANA) یکی از میوه های گرمسیری است که در بخش های گرم کره زمین و در عرض های بین ۲۰ درجه شمالی و ۲۰ درجه جنوبی مورد کشت و کار قرار می گیرد.درخت موز گیاهی است علفی،چند ساله و تک پایه که میوه ها بر روی آن به صورت خوشه بوجود می آیند.موز یکی از میوه های مردم پسند در سراسر جهان است.این میوه در حالت رسیده ، شیرین و راحت هضم است و به عنوان دسر میوه به ویژه به صورت خام مصرف می شود.موز منبع غنی از ویتامین آ، ث و ب ۶ بوده و غلظت پتاسیم آن دو برابر سایر میوه های رسیده است. موز در رژیم غذایی ویژه ای که راحتی هضم، کم چربی بودن، بدون کلسترول بودن، وجود کانی ها (پتاسیم بالا و سدیم کم) و ویتامین ها در آن لازم باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. جدول ۱ ارزش غذایی در۱۰۰ گرم از میوه در ادامه آمده است.
توضیح در مورد نگهداری و فساد موز :
میوه موز از نظر تنفسی میوه ای فرازگرا است در این میوه رسیدن با افزایش سرعت تولید دی اکسید کربن و اتیلن همراه است و تنفس میوه پس از برداشت ادامه دارد و سرعت می گیرد. در این میوه تنفس همزمان با رسیدن میوه شدت می گیرد و با پیری رو به افول می گذارد. موز در تقسیم بندی دیگری جزء میوه های خیلی آسیب پذیر تلقی می شود. به طوری که موز زرد یا سبز (نرسیده) هر دودر دمای ۱۰ درجه بیشتر از یک تا دو هفته سالم باقی نمی مانند. در مورد میوه های گرمسیری و حساس دمای انبار باید بالای ۱۰ درجه باشد تا هم اینکه عمر انبارداری بیشتر شود و هم اینکه میوه ها دچار سرمازدگی نشوند. در این مورد موز در دمای ۱۳-۱۱ درجه به مدت سه هفته سالم باقی می ماند. از جمله تغییرهای دیگری که در طی رسیدن موز صورت می گیرد؛ کاهش اکسیژن داخلی میوه، افزایش سرعت تنفس و دی اکسید کربن داخل میوه، کاهش نشاسته و همی سلولز، کاهش ماده خشک، افزایش قند، کاهش کلروفیل و افزایش جزئی مقدار کاروتن و گزانتوفیل است (۲ با دخل و تصرف).