آشنایی با نظریه آلفرد آدلر:
آلفرد آدلر (Alfred Adler) (زاده ۵ فوریه ۱۸۷۰ – درگذشته ۲۸ مه ۱۹۳۷) پزشک، روان درمانگر و از روانشناسان بنام اتریشی بود. وی بنیانگذار مکتب روانشناسی فردی است. آدلر معمولاً به عنوان نخستین پیشگام گروه روانشناسی اجتماعی در روانکاوی تلقی میشود؛ زیرا در ۱۹۱۱ از زیگموند فروید جدا شد. او نظریهای را تدوین کرد که «علایق اجتماعی» در آن نقش عمدهای را ایفا میکند و او تنها روانشناسی است که یک گروه چهار نفری تشکیل داد که به نام او نامیده میشود.
زیگموند فروید در مقاله توضیحات، کاربردها و راهکارها ۱۹۳۳، در مورد او میگوید:
در واقع، روانشناسی فردی ربطی به روانکاوی ندارد، اما وقایع خاص تاریخی، منجر به ادامه حیات انگلی آن به خرج روانکاوی شده. تعیینکنندههایی که ما به این گروه از مخالفان نسبت دادهایم در مورد پایهگذاران روانشناسی فردی در حد محدودی کاربرد دارد. خود نام آن نادرست است و به نظر میرسد محصول دستپاچگی است. ما نمیتوانیم به کارگیری مشروع این واژه به عنوان آنتی تز «روانشناسی گروه» را که با آن تداخل میکند، بپذیریم.
به علاوه، کار خود ما تا حد زیادی و از اساس به روانشناسی افراد انسان مربوط است. من نمیخواهم امروز وارد انتقاد عینی از روانشناسی فردی آدلر شوم؛ در این سخنرانیهای آشنایی با روانکاوی جایی برای آن وجود ندارد. به علاوه، من قبلاً یک بار این کار را کردم و قصد ندارم هیچیک از چیزهایی را که در آن زمان گفتم تغییر دهم.
ویژگی های اصلی نظریه آدلر:
- احساس حقارت
- احساس برتری
- روش زندگی
- خود آگاهی
- علاقه اجتماعی
- غایت و هدف زندگی
احساس حقارت:
روش روانشناسی با مسئله حقارت شروع و پایان می یابد . احساس خود کم بینی یا حقارت در افراد ناشی از نقص و ضعف جسمانی است . به نظر آدلر، وجود ناتوانی و ضعف در همه افراد عقده حقارت ایجاد می کند وکوششهای بعدی آنان نیزدر زندگی ، مصروف جبران یا پوشاندن آن می شود پس حقارت اساس تلاش و موفقیت انسان است . از طرف دیگر ، احساس حقارت پایه و اساس تمام مشکلات ناشی ازناسازگاری روانی آدمی است. عقده حقارت منجر به تمایل فرد برای فرار می شود و این تمایل در عقده برتری بیان می گردد و … .