بادبند:
در بازدیدهایی که از مناطق زلزله زده بعمل آمد مشاهده گردید ساختمانهای فلزی چند طبقه که بادبندی شده‌اند در مقابل نیروی زلزله مقاومت بیشتری از خود نشان می‌دهند. متداولترین بادبندها نیم رخهایی از فولاد با پروفیلهای مختلف هستند که بصورت ضربدر بین دو ستون قرار می‌گیرند مانند نبشی – ناودانی- تیرآهن و غیره. برای آنکه سطح جوش در بادبندها باندازه کافی باشد در محل اتصال بادبند به گره‌ها و یا محل برخورد دو پروفیل بادبند به همدیگر صفحه‌هایی جوش می‌دهند.
طول و عرض و ضخامت این صفحه‌ها طبق محاسبه تعیین می‌گردد ولی ابعاد تقریبی آن در حدود ۳۵ ۳۵ سانتیمتر به ضخامت ۱۰ میلیمتر می‌باشد. اگر دهانه‌ای از ساختمان بادبندی شود باید حتما قسمتهای پایین همین دهانه تا روی فونداسیون بادبندی ادامه پیدا کند. این بادبندها باعث می‌شوند نیرویی که در اثر باد و یا زلزله به بالای ستون وارد می‌شود به سرعت به زمین منتقل گردد. بادبندها به منظور تحمل بارهای جانبی به کار می‌روند.
انواع بادبندها:
- بادبندهای ضربدری X Bracing
- بادبندهای قطری Diagonal Bracing
- بادبندهای ۷-۸ که خود به دو نوع واگرا و همگرا تقسیم می‌شوند. Chevron Bracing
- بادبند K شکل که برای ساختمانهای یک و یا دو طبقه مجاز است.
برای مقابله با نیروهای زلزله و باد از بادبند در ساختمان استفاده می‌شود، که با توجه به محل وجود بادبند بعلت محدودیت‌های معماری مانند وجود در و پنجره، از انواع اشکال مختلف آن در سازه استفاده می‌شود.