اتاق بازرگانی چیست؟
اتحادیه های محلی از افراد شاغل در امر تجارت که به منظور رونق و رفاه جامعه علی الخصوص از لحاظ منافع بازرگانی تشکیل شده اند، اتاق بازرگانی نام دارد. هر اتاق بازرگانی معمولا یک هیئت مدیره منتخب دارد و امور مربوط از طریق کمیته های تخصصی دنبال می شود. از میان فعالیت هایی که معمولا توسط این کمیته ها انجام می شود، می توان به اقدامات و تلاش های صنعتی در جذب صنایع جدید به منطقه مربوطه و تهیه اطلاعات و ارائه مشاوره به دولت در مباحثی چون اختلافات کارگری تا مباحث مربوط به مالیات و رونق صنعت گردشگری در شهرها اشاره نمود.
تاریخچه اتاق بازرگانی در جهان:
تاریخچه و قدمت اتاق های بازرگانی در جهان به سال ۱۵۹۹ دربندر مارسی فرانسه باز می گردد، بعدها درپی صدور یک فرمان سلطنتی در سال ۱۷۰۱ اتاق های بازرگانی در سراسر کشور فرانسه بر پا شدند.این تشکیلات به سرعت در قرون ۱۷ و ۱۸ در سراسر خاک فرانسه گسترش یافت، پس از انقلاب فرانسه ظهور اتاق های بازرگانی به تمام اروپای غربی گسترش یافت.
اولین نهاد در خارج از فرانسه در جزیره جرسی به سال ۱۷۶۸ در خاک بریتانیا شکل گرفت. البته این اتاق ها در هر کشوری مطابق با آداب و رسوم ملی ومحلی توسعه یافتند. به همین دلیل، علی رغم ویژگی های مشترک، تفاوت های عمده ای نیز میان آنها وجود داشت. اما مهمترین ویژگی مشترک آنها، نقش و صلاحیت اتاق های بازرگانی در عهده دار بودن نمایندگی فعالان اقتصادی در هر ناحیه بود.
تاریخچه اتاق بازرگانی ایران:
در ۱۶ مهر ماه سال ۱۳۰۵ شمسی اولین اتاق تجارت ایران در وزارت بازرگانی در تهران تشکیل شد، ریاست این اتاق را حاج امین اصفهانی عهده دار بود.
هیئت نمایندگان اتاق مذکور عبارت بودند از:
- حاج میرزا ابوطالب اسلامیه
- میرزا عبدالحسین نیکپور
- فقیه التجار
- آقا میرزا علی محلوجی
- آقا شیخ حسین حریری
به این ترتیب حاج امین اصفهانی اولین رئیس اتاق بازرگانی ایران محسوب میشود و از ۱۳۰۵ تا ۱۳۱۱ این سمت را بر عهده داشت. در سال ۱۳۱۰ دولت با وضع قانون خاصی انحصار تجارت خارجی کشور را در دست گرفت و نظارت بر آن را نیز در اختیار خود قرار داد. در سال ۱۳۱۴ دولت تعداد اتاق ها را به ۱۶ اتاق تقلیل داد و نظارت خود را بر فعالیت آنها شدت بخشید.