آلوئه ورا:
فلات پهناور ایران زمین، با بیش از ۷۵۰۰ گونه گیاهی یکی از مراکز طبیعی رشد درختان و گیاهان محسوب می شود و میزان ۳۵% از ۷۵۰۰ گونه گیاهی ایران را گیاهان دارویی و معطر تشکیل می دهد. به گونه ای که برخی از گیاهان فقط خاص فلات ایران هستند. از حیث استفاده از گیاهان دارویی، کشورمان سابقه ای کهن و دیرینه دارد و دانشمندانی چون ابوعلی سینا، زکریای رازی، عطار نیشابوری و دهها تن دیگر پیشگامان شناسایی و معرفی و استفاده از این گیاهان در درمان بیماری های مختلف و مزمن در قرون گذشته بوده اند.
در کشور ما نیز به دلیل دیرینه اقبال عمومی در مصرف فراورده های گیاهی از یکسو و شرایط مناسب اقلیمی جهت کشت گونه های مختلف گیاهان دارویی از سوی دیگر، توجه ویژه به کشت و صنعت گیاهان دارویی و تولید دارو با منشا گیاهی را مقرون به صرفه تر از تولید داروهای شیمیایی جلوه می دهد.یکی از گیاهان دارویی ـ آرایشی بسیارمهم که در کشور ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است، گیاه دارویی صبرزرد یا آلوئه ورا است. صبر زرد یکی از شگفتی های طبیعت قلمداد شده است.
آلوئه ورا چنان خواص چشمگیر و متعددی دارد که نام ها و القاب زیادی برای خود کسب کرده است از جمله:
- گیاه درمانگر
- گیاه سوختگی
- دکتر گلدانی
- گرز بهشت
- لاله بیابان
- گیاه جاودانگی
- گیاه ملکه
- گیاه قرن بیستم
اولین گزارش مکتوب که در آن به آلوئه ورا اشاره شده است متعلق به چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح است و در غار نوشته ها و کنده کاری های روی ظروف در معابد باستانی مصر کشف شده است. داستان هایی نیز درباره استفاده کلئوپاترا و نفرتی تی از آلوئه ورا، عسل و شیر برای حفظ زیبایی افسانه ای شان گفته می شود. مصریان آنرا برای مومیایی مردگان خود بکار می بردند. نخستین بار مصری ها این گیاه را برای درمان زخم ها، سوختگی ها و عفونت ها به کار می گرفتند. پس از آنان یونانی ها، اسپانیایی ها و آفریقایی ها به شیوه ها و منظورها ی مختلف از این گیاه استفاده می کردند.
برای مثال شکارچیان آفریقایی از ژل آن بر بدن خود می مالیدند تا عرق نکنند و بدنشان بوی بد نگیرد. بر اساس مطالبی که توسط دانشگاه فلوریدا منتشر شده، منشا این گیاه که به علت رویش آن در مناطق بیابانی به لاله بیابان مشهور می باشد، آفریقا است. نام این گیاه از زبان عربی به سایر زبان ها آمده است. در زبان عربی آلوئه به معنای «تند و تیز و تلخ»است. این گیاه باعث جنگ و خونریزی هم گردید براساس منابع قدیمی، ارسطو (رایزن الکساندر کبیر) یکی از طرفداران بسیار معتقد خواص آلوئه ورا بوده است.
وی برای آلوئه ورا چنان ارزشی قائل بوده که در سال ۳۳۳ قبل از میلاد، الکساندر را متقاعد کرد جزیره سوکوترا در اقیانوس هند را تصرف کند. این جزیره به دلیل رویش آلوئه در آن شهرت داشت و در آن زمان برای درمان زخم های سربازان در سپاه الکساندر از آلوئه ورا استفاده می شد. پادشاهان و خانواده های سلطنتی باستانی در تمام سفرهای خود این گیاه را همراه خود می بردند و مسافرانی که با لنج ها به سفر دریایی می پرداختند این گیاه را به عنوان کمک های اولیه حمل می کردند و در کتاب مقدس نام این گیاه به کرات آمده است.