دعای سَحَر عنوانی عام برای دعاهایی است که در سحر های ماه رمضان خوانده می‌شود. مشهور ترین آن ها دعایی است که امام رضا (ع) از امام باقر (ع) نقل کرده است و با عبارت «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ بَهَائِکَ بِأَبْهَاهُ وَ کُلُّ بَهَائِکَ بَهِیٌّ» آغاز می‌شود. این دعا در کتاب مفاتیح الجنان آمده و شیعیان آن را در سحر های ماه رمضان می‌خوانند. شرح هایی بر دعای سحر نوشته شده است که شرح دعای سحر امام خمینی از جمله آن ها است. این دعا به دعای بهاء نیز مشهور است.
جایگاه دعای سحر:
ایوب بن یقطین نامه‌ای به امام رضا (ع) نوشت و از او خواست که درستی این دعا را بیان کند. امام به او نوشت : آری این دعا، دعای امام باقر(ع) در سحرهای ماه رمضان است. پدرم از جدش امام باقر نقل کرد که : «اسم اعظم خداوند، در این دعاست. پس هرگاه دعا کردید، در دعا بکوشید؛ چرا که آن از دانش نهفته است و آن را جز از اهلش، از دیگران پنهان بدارید. منافقان، تکذیب کنندگان و منکِران اهل آن نیستند و این، دعای مباهله است.»