بزهکاری در کودکان و بزرگ سالان در علم حقوق از دو دیدگاه قابل بررسی است اول از دیدگاه جرم شناسی و دوم دیدگاه حقوق کیفری سه نظریه که بیشتر بین جرم شناسان حایز اهمیت است:
- نظریه لومبروزو میباشد که معتقد است انسان بزهکار از دوران جنینی بزهکار متولد میشود و طبق این نظریه یک فرد بزهکارفطرتا مجرم بوده و قابل اصلاح نیست البته این نظریه از طرف بسیاری از حقوقدان رد شده است چون بر اساس این نظر فقط با سلب حیات از اینگونه اطفال از وقوع جرم در آینده میتوان پیشگیری کرد.
- نظریه فری که معتقد است محیط و جامعه و خانواده است که باعث میشود کودک و نوجوان تبدیل به یک فرد بزهکار شود اگر این نظریه را بپذیریم باید اطفالی را که دارای والدین هنجارشکن و مجرم هستند از والدینشان جدا کرد و سرپرستی آنها را به افراد صالح سپرد در غیر این صورت اگر معتقد به جرم از این دو دیدگاه باشیم نمی توان مجرمی که از روی جبر و بدون اختیار و انگیزه قبلی مرتکب جرم شده را مجازات نمود.
- نظریه گالوفالو که انگیزه مجرم را حین انجام جرم مد نظر قرار داده و معتقد است بزهکار ابتدا باید کامل بدون توجه به جرم ارتکابی روانکاوی شود و سپس به مجازات یا تنبیه وی پرداخت مشکلی که در جوامع امروزی وجود دارد این است که حقوق دانان کیفری به مجازات و پیشگیری ثانویه میاندیشند و جرم شناسان به انگیزه مجرم و تا زمانی که این دو شاخه کنار یک دیگر و مکمل هم نباشند نمی توان به طور جدی از جرم زدایی صحبت کرد چون تجربه نشان داده که راه حل هرکدام به طور مجزا در هیچیک از کشورها جواب نداده است.