پدیده های بیوالکتریک:
پتانسیل غشاء اختلاف غلظت یونی بین مایع درون و بیرون سلول موجب ایجاد یک اختلاف پتانسیل الکتریکی در دوطرف غشاء می‌شود که برای زنده‌ماندن و کار سلول حیاتی است.
وقتی سلول پتانسیل الکتریکی تولید نکند، پتانسیل غشاء را پتانسیل استراحت می‌نامند. عوامل این پتانسیل:
- اختلاف غلظت یون‌ها بین مایع درون و بیرون سلول
- اختلاف نفوذپذیری غشاء سلول برای یون‌های مختلف که به تعداد کانال‌های یونی باز وابسته است.
- برای ثابت نگهداشتن پتانسیل استراحت سلول، جداسازی بار و غلظت یونی غشاء سلول باید بطور مداوم صورت گیرد.
- پتانسیل غشاء در پاسخ به تغییر در نفوذپذیری غشاء ناشی‌از تحریک خارجی شیمیایی، تحریک مکانیکی، و یا محرک الکتریکی تغییر می‌کند.
- یک سلول را دیپلاریزه گویند هرگاه پتانسیل درون سلول نسبت به حالت استراحت مثبت‌تر شود و هایپرپلاریزه گویند هرگاه این پتانسیل منفی شود.
- در وضعیت دیپلاریزه، نفوذ یون سدیم ناشی‌از گرادیان غلظت بوده و برعکس اختلاف پتانسیل الکتریکی ادامه می‌یابد. وقتی پتانسیل به یک سطح آستانه‌ی حدود ۳۵ میلی‌ولت برسد، کانال‌های یونی پتاسیم باز می‌شوند.
- بازشدن کانال پتاسیم منجر به خروج این یون از درون سلول می‌شود و باعث برگشت پتانسیل سلول به سطح استراحت می‌شود. با برگشت پتانسیل غشاء به سطح استراحت، کانال‌های یونی بسته می‌شوند.
- با بسته‌شدن کانال‌ها، پمپ‌های یونی سدیم/پتاسیم روشن می‌شوند و باعث برگشت غلظت این یون‌ها در داخل و بیرون سلول به حالت قبل‌از تحریک می‌شوند. این انتقال برای تمام سلول‌های تحریک‌پذیر وجود دارد.