آلبرت بندورا:
- آلبرت بندورا، روانشناسی اهل استانفورد موافق است که گفتگو الزاماً راهی موثربرای تغیر رفتار انسانی نیست.
- افراد اطلاعات، ارزشها، نگرش ها و قضاوت های اخلاقی و استاندارهای رفتاری جدید را از طریق مشاهده سایرین کسب می نمایند.
- مدلها، فیلم ها، نوارهای ویدئوئی مدلهای سمبولیک همه عمومیت های آموزشی می باشند.
- طبق این تئوری هر چه دریافت شود، رفتار، اثرات و نتایج مطلوب و مورد انتظار را ایجاد می کند، در مواردی مشابه در آینده تنظیم یافته و به کار می رود.
- تشویق کلامی موجب احساس شایستگی در فرد می شود.
- آلبرت باندورا معتقد است که ما به دو طریق فرآیند ها را انجام می دهیم: از طریق تصاویر و کدهای صوتی.
افزایش خشونت تلویزیونی از طریق مدل سازی:
فرض اصلی باندورا این است که ما می توانیم از طریق مشاهده دیگران، بیاموزیم. او تجربه هم ذات پنداری را روشی متداول برای تغییر دادن انسانها می داند. باندورا از لغت «مدل سازی» برای توصیف دو فرایند حد واسط مورد اشاره کمپل در مشاهده واکنش استفاده می کند (یعنی مشاهده واکنش و مدل سازی فرد دیگر) و معتقد است که مدل سازی می تواند به اندازه تجربه مستقیم موثر باشد. نظریه یادگیری اجتماعی یک نظریه کلی درباره رفتار انسانی است اما باندورا و دیگر افرادی که ارتباط جمعی را مد نظر دارند، آنرا به طور خاص برای توضیح تاثیرات رسانه ای به کار می برند. باندورا هشدار می دهد که کودکان و برگسالان از طریق مدل سازی فیلم ها و تلویزیون، با نگرشها ، واکنشهای عاطفی و سبک های نوین پیگیری امور آشنا می شوند.
«جرج گربنر» نگران این بود که خشونت تلویزیونی منجر به ایجاد جو ترس کاذب می شود. آلبرت باندورا هشدار می دهد که تلویزیون ممکن است واقعیت خنثی خلق کند که ارزش ترسیدن داشته باشد. باندورا یک سررشته مسئولیت را هم به والدین و معلمین ربط می دهد که می ترسند شکل دهی خشونت بر صفحه تلویزیون، کودکان را به زورگویی و قلدری تشویق کند اما به هر حال این را معقول می داند که خشونت تلویزیونی در مخاطب حس برانگیختگی ایجاد کند. همین موضع گیری بود که باعث شد او به دلیل رای منفی مسئولین شبکه نتواند در «گزارش انجمن بررسی خشونت» در سال ۱۹۷۲ شرکت کند.