ارزیابی عملکرد:

منظور از ارزیابی عملکرد، فرایندی است که به وسیله آن کارِ کارکنان‌ در فوا صلی معین و به طور رسمی، مورد بررسی نظارت و سنجش و کنترل قرار می‌گیرد. تا در تأمین منابع انسانی، ‌برنامه‌ریزی جذب، آموزش، تعیین مسیر شغلی و حقوق و مزایا مورد استفاده قرار بگیرد. شناخت‌ کارکنان‌ قوی‌ و اعطای‌ پاداش‌ به‌ آنها و از این‌ طریق‌، ایجاد انگیزه‌ برای‌ بهبود عملکرد آنان‌ و سایر کارکنان‌، از جمله‌ علل‌ اصلی‌ ارزیابی‌ عملکرد است‌.

مدیریت عملکرد:

کسب نتایج بهتر از سازمان، گروه‌ها و افراد از طریق ارزیابی و مدیریت عملکرد براساس چارچوب‌های مورد توافق از حیث اهداف و شایستگی‌های مورد نیاز؛ ارزشیابی و بهبود عملکرد؛ شناسایی و تأمین نیازهای توسعه‌ای و آموزشی.

خود کنترلی:

فرآیندی است که طبق آن افراد بدون اجبار و تهدید و تطمیع به وظایف سازمانی خود تعهد نشان می‌دهند و از حد اکثر توانشان در جهت پیشبرد اهداف سازمان استفاده می‌کنند. موضوع خود کنترلی از مفاهیمی است که در رفتار سازمانی و منابع انسانی به آن توجه خاصی شده است. باندورادر نظریه یادگیری اجتماعی به نقش خود کنترلی در فرآیند معرفت پذیری اذعان می‌کند و معتقد است تا آن جا که آدمی بتواند محیط و فرآیندهای شناختی خود را اداره کند، رفتار خود را نیز می‌تواند کنترل کند و این خود کنترلی به یادگیری فرد و عملکرد بهتر منجر می‌شود.

خود کنترلی که تأثیر گذارترین عامل در بهره وری سرمایه انسانی است فواید و پیامد های زیر را دارد:

چون درونی است و با میل و رغبت انجام می‌شود، در بهبود عملکرد و افزایش بهره وری تأثیر بنیادی دارد. اگر فرد خودش را مسئول ارزیابی و پی آمدهای رفتاری اش بداند، هیچگاه نمی‌کوشد با ارائه اطلاعات نادرست بر عملکرد ضعیف خود سرپوش بگذارد. جو و فضای سازمانی را آکنده از اعتماد، اطمینان و صداقت می‌سازد. موجب می‌گردد تا در صورت وقوع اشتباه به سرعت نسبت به اصلاح و جبران آن اقدام گردد. کارایی و اثر بخشی فعالیت ها را که بهره وری خواهد بود افزایش می‌دهد.