دودکش مجرایی است با مقطع دایره یا مربع (بسته به نوع ساختمان) که محصولات احتراق را به محیط مورد نظر هدایت می‌کند. وجود این ابزار در دستگاه های احتراق داخلی امری اجتناب ناپذیر است. ابداع دودکش پیشرفت مهمی در خارج کردن دود از درون خانه بود که موجب تغییر در طراحی و ساخت خانه ها شد. قبل از اینکه دودکش ها مورد استفاده قرار بگیرند، حلقه های آتش در خانه که محیط خانه را پر از دود می‌کرد در نزدیکی سقف قرار می‌گرفتند. در فصل سرما توصیه می‌شود دریچه کولر بسته شود، زیرا کانال کولر به علت داشتن ارتفاع و قطر بیشتر نسبت به دودکش ساختمان، عمل دودکشی قوی تری انجام می‌دهد و می‌تواند به عنوان دودکش عمل کند و جریان خروج دود از دودکش به صورت معکوس انجام شود.
این عمل به ویژه هنگامی که منافذ ورود هوا به داخل فضای بنا مسدود باشد بهتر و راحت تر صورت می‌گیرد و می‌تواند در حالت جریان معکوس یعنی عمل ورود هوا از دودکش و خروج حرارت و محصولات احتراق از کانال کولر صورت گیرد. ارتفاع کل دودکش (H) حداقل ۳ متر باشد. قطر لوله های رابط باید مساوی یا بزرگتر از دهانه خروجی کلاهک تعدیل باشد. حداقل قطر دودکش های وسایل گازسوز ۱۰ سانتیمتر می‌باشد و چنانچه محاسبات کمتر از قطر مذکور باشد حداقل همان ۱۰ سانتیمتر رعایت شود. مقادیر “حداکثر ظرفیت حرارتی وسائل گازسوز” مندرج در جداول بر مبنای نصب ۲ زانوئی ۹۰ درجه در لوله‌های رابط ارائه شده‌اند. بازاء اضافه شدن هر زانوئی ۹۰ درجه (ویا معادل آن) ۱۰% از ظرفیت حرارتی دودکش مندرج در جداول کاسته خواهد شد.
ضوابط مربوط به نصب دودکش‌ها:
- حداقل فاصله کلاهک دودکش از دریچه تامین هوای ساختمان باید ۱ متر در نظر گرفته شود.
- هر مصرف کننده درونسوز مانند آبگرمکن، بخاری و غیره باید دارای دودکش مناسب و رابط مستقل باشد.
- انتهای کلیه دودکش ها باید حداقل ۱ متر از سطح پشت بام بالاتر بوده و از دیوارهای جانبی نیز حداقل ۱ متر فاصله داشته باشد.
- محل اتصال قطعات دودکش باید کاملا دودبند شوند.
- دودکش ها باید توسط بست مناسب به دیوار محکم گردند.
- عبور دودکش از سقف کاذب و اطاق های مجاور محل نصب و سایر فضا های خالی مجاز نمی‌باشد.