صنعت چرم سازی:
یکی از تولیدات مهم دامی ایران، پوست (چرم) می باشد که در حدود ۸۰ سال پیش، کشور شاهد تولد صنعت چرم به شکل مکانیزه بود. فرهنگ مصرف، فنآوری قدیمی تولید در کشور و ضرورت تأمین کفش و فرآورده های دیگر چرمی باعث علاقمندی بیشتر پیشه وران و صنعت تولید چرم سنگین (گاوی) در راستای تأمین ماده اولیه خود یعنی پوست خام، در پاره ای موارد دچار کمبود شده و اقدام به واردات پوست و همچنین چرم ساخته شده گاوی نموده است. لیکن پوست گوسفندی به دلایل استقبال کمتر مصرف کنندگان، عدم فن آوری به روز جهت فرآوری آن و نیز اغوا کننده بودن حجم ارز ناشی از صادرات این کالا، غالباً به شکل سالامبور از مرزهای کشور خارج شده است.
همین امر خود باعث بالا رفتن قیمت سالامبور مورد مصرف کارخانجات داخلی شده، که نتیجه آن بالا رفتن قیمت تمام شده چرم گوسفندی و عدم استقبال مصرف کنندگان از مصنوعات این نوع چرم شده است. این در شرایطی است که تنها ۱۵ درصد از چرخه کاری تولید پوست تا چرم را تولید سالامبورتشکیل می دهد و اقتصاد ایران از اخذ ۸۵ درصد ارزش افزوده مابقی آن محروم می ماند. آمار موجود نشان می دهد که ظرفیت اسمی صنعت تولید چرم ایران بیش از مقدار پوست استحصالی می باشد.
فهرست مطالب:
- صنعت چرم سازی
- موانع و محدودیت های تولید پوست و چرم
- راه حلهای ارایه شده برای برطرف کردن مشکلات و تنگناها
- مسایل قانون کار
- فناوری
- ذی نفعان
- تئوری های مرتبط با توسعه صنایع
- دیدگاه فرآیندی در استراتژی
- رویکرد مبتنی بر منابع
- ویژگیهای منابع استراتژیک
- توانمندسازی و تحول سازمانی
- عوامل کلیدی در توسعه صنعت چرم
