مصوب ۱۳۹۴/۰۳/۲۳ مجمع تشخیص مصلحت نظام:

ماده ۱ :

هرکس به موجب حکم دادگاه به دادن هر نوع مالی به دیگری محکوم شود و از اجرای حکم خودداری کند، هرگاه محکومُ به عین معین باشد آن مال اخذ و به محکومُ له تسلیم می شود و در صورتی که ردّ عین ممکن نباشد یا محکومُ به عین معین نباشد، اموال محکومُ علیه با رعایت مستثنیات دین و مطابق قانون اجرای احکام مدنی و سایر مقررات مربوط، توقیف و از محل آن حسب مورد محکومُ به یا مثل یا قیمت آن استیفاء می شود.

ماده ۲ :

مرجع اجرا کننده رأی، اعم از قسمت اجرای دادگاه صادرکننده اجرائیه یا مجری نیابت، مکلف است به تقاضای محکومُ له از طرق پیش بینی شده در این قانون و نیز به هر نحو دیگر که قانوناً ممکن باشد، نسبت به شناسایی اموال محکومُ علیه و توقیف آن به میزان محکومُ به اقدام کند.

تبصره:

در موردی که محکومُ به عین معین بوده و محکومُ له شناسایی و تحویل آن را تقاضا کرده باشد نیز مرجع اجرا کننده رأی مکلف به شناسایی و توقیف آن مال است.