بررسی پدیده ی کودک آزاری در حقوق ایران:
کودک آزاری در ایران مبحثی نسبتا جدید و تازه است اما در کشورهای اروپایی و آمریکایی قدمت بیشتری دارد. این معضل اجتماعی، مورد توجه قانون گذاران، روان شناسان و جامعه شناسان و علما تعلیم و تربیت بوده و هر یک از صاحب نظران علوم مختلف از زاویه ای آن را موردتوجه قرار داده اند. کودک آزاری جزو بزهکاری های سیاه تلقی می شود زیرا به دلیل ضعف جسمی و شخصیتی، بزه دیده نسبت به تضییع حقوق و آزاردیدگی وی، نوعا اعلام جرم نمی شود. باتوجه به آمارهای منتشره، میزان اعمال مخرب و جنایی علیه اطفال و نوجوانان در تمام دنیا درحال افزایش است.
تنبیه:
تنبیه در لغت، یک مصدر متعدی از واژگان زبان عربی است و به معنی بیدار کردن و هوشیار ساختن می باشد (معین). معادل آن در زبان فارسی ادب کردن ، گوشمال کردن و سرکوب کردن است (رازی). از منظر تربیتی، تنبیه عبارت است از ارائه ی یک محرک آزار دهنده یا تنبیه کننده (تقویت کننده ی منفی) به دنبال یک رفتار نامطلوب، برای کاهش دادن احتمال آن رفتار (شعاری نژاد).
کودک:
طبق تعریف پیمان نامه جهانی حقوق کودک ، افرادی کودک محسوب می شوند که زیر ۱۸ سال سن داشته باشند . اما از نظر سازمان بهداشت جهانی انسان از بدو تولد تا سن ۱۵ سالگی کودک نامیده می شود.
فهرست مطالب:
- موضوع پژوهش
- چکیده موضوع
- مقدمه پژوهش
- طرح نامه ی پژوهش
- کلیات
- مسئله ی پژوهش
- اهمیت و ضرورت انتخاب موضوع
- اهداف پژوهش
- کلید واژه ها
- تعریف واژه ها و اصطلاحات
- روش پژوهش
- پرسش های اصلی پژوهش
- پرسش های فرعی پژوهش
- فصل اول: ادبیات پژوهش
- کودک و کودک آزاری
- تنبیه و خشونت در فرهنگ مردم
- انواع کودک آزاری
- علل بروز کودک آزاری
- آثار و تبعات کودک آزاری
- فصل دوم: ادبیات پژوهش
- کودک آزاری در قانون
- آمار کودک آزاری
- راههای مقابله با کودک آزاری
- فصل سوم: نتایج، پیشنهادات، محدودیت، منابع و مأخذ
- نتیجه گیری
- پیشنهادات
- محدویت
- منابع و مأخذ
- و … .