دانلود خلاصه کتاب آفتاب و سایه ها:
عرفان مسیحی: در یک تعریف ساده، عرفان، شهود مستقیم و بی واسطه ی خداست. عرفان، یک حس معنوی، خلسه ی روحانی و یک رهیافت کاملاً عمیق و باطنی است. هیچ یک از تجارب عرفانی، خدا را آن گونه که هست، به ما نشان نمی دهند؛ زیرا ذات اقدس الهی، فوق همه ی تصورات بشری است. معرفت ما به خدا، از سه منبع می تواند باشد؛ یکی، مراجعه به جهان طبیعت است. انسان، با عقل خود می تواند بر اساس آفریده های الهی و دیدن در عالم طبیعت، به ماوراء ماده دسترسی داشته باشد.
و دیگر، از طریق تجربه ی بی واسطه و رؤیت مستقیم خداست، که به آن الهیات عرفانی گفته می شود و جریان عرفان مسیحی، یعنی عرفان خدا محور، و عرفان مسیح محور، با تمام ابعاد گوناگون خود، از دو منبع تغذیه می کند. عرفان خدا محور، از طریق آگوستین قدیس به جهان مسیحیت راه یافت و عرفان مسیح محور، بر اساس تعالیم پولس شکل گرفت و محور مشترک، این پیوند عاشقانه با خداست. اما در کامل ترین شکل آن، عمیق ترین پیوند انسان با خدا، به صورت عشق معنوی تجلی کرده است.
سلوک عرفانی، در تمامی تأملات و اندیشه های عرفانی، مجموعاً سه مرحله داشتند، که عبارت اند از:
- تزکیه
- اشراق
- اتحاد
تزکیه یا تصفیه، به معنای تهذیب نفس و کناره گیری از علایق دنیوی ست، که تا اندازه ای، به واسطه ی ندامت و تلاش خود سالک، حیات معنوی را آغاز می کند. اشراق، یعنی یقین همراه با آرامش سالک به خدا و ادراک ارزش های حقیقی زیستن در نور او، که پاداش اراده ی تسلیم شده است و بالاخره اتحاد، به معنای هماهنگی کامل و عاری از خودبینی واراده تازه تولد یافته با خداست، که نسبت عارف کامل به خیر ازلی را، همچون نسبت دست انسان به خود قرار می دهد.