فرم های مختلف یک برنامه:

• کد دودوئی
• فرم واقعی دستورات حافظه، که اجرا می شوند.
• کد مبنای هشت یا شانزده
• معادل کد دودوئی که به این مبناها تبدیل شده است.
• کد نمادین ـ برنامه نوشته شده به زبان اسمبلی
• استفاده ازنمادها جهت بخشهای مختلف مختلف دستورات
• کد دستورالعمل ، آدرس و …
• فرم نمادین دستور به فرم دودوئی آن تبدیل می شود.
• زبان های برنامه نویسی سطح بالا
• هر دستور به تعدادی از دستورات دودوئی ترجمه می شود.

قواعد زبان اسمبلی:

• برچسب
• فرم نمادین آدرس است. که می تواند تهی باشد.
• نماد خاتمه برچسب کاما می باشد.
• دستورات
• دستورات ماشین
• شبه دستورات
• توضیحات
• توضیحات مربوط به برنامه که می تواند تهی باشد.
• قبل از توضیحات از نماد / استفاده می شود.

آدرس های نمادین:

• یک تا سه کاراکتر حرفی عددی
• کاراکتر اول باید حرف باشد
• کاراکترهای دوم و سوم می توانند حرف یا عدد باشند.

دستورات ـ به صورت زیر مشخص می شوند:

• دستورات مراجعه به حافظه (MRI)
• دستورات ثباتی یا دستورات ورودی خروجی (non-MRI)
• شبه دستورات، همراه با احتمالا یک عملوند