به این گونه مصالح که حد تسلیم آنها ضمن باربرداری و بارگذاری های مجدد، افزایش یا کاهش می‌یابد؛ مصالح الاستوپلاستیک یا کشسان خمیری گویند. قانونی که روند افزایشی سطح تنش تسلیم مصالح از آن تبعیت می‌کند؛ قانون سخت شوندگی (Hardening Law) و قانونی که روند کاهشی سطح تنش تسلیم مصالح از آن پیروی می‌کند ؛ قانون نرم شوندگی (Softening Law) نام دارند.
نظریه خمیری:
در اینجا فرض می‌شود؛ ماده در ابتدا همگن و همسان است. همگن به این معنی که ماده در تمام نقاط دارای خواص یکسان است و همسان بودن ماده به این معنی است که در یک نقطه مشخص، ماده دارای خواص مکانیکی مشابه در کلیه جهات باشد. با قبول این فرضیات، در این بخش اصول نظریه خمیری یا پلاستیسیته بیان می‌شود.
ارکان نظریه خمیری کلاسیک:
- شرط تسلیم (Yield Function)
- تابع پتانسیل خمیری (Plastic Potential Function)
- قانون سخت / نرم شوندگی (Hardening/Softening Rule)
- شرط سازگاری (Consistency Condition)
- قانون جریان خمیری (Flow Rule)
- و …
شرایط تسلیم ماده:
همواره این سؤال مطرح است که تحت چه شرایطی ماده رفتار خمیری از خود نشان می‌دهد. برای پاسخ به این پرسش ، باید یک رابطه عددی (Scalar) بین متغیر تنش و متغیر کرنش خمیری تعریف شود. به این رابطه عددی ؛ تابع تسلیم (Yield Function) گویند.