طب یا پزشکی یکی از جنبه های علم در دوران طلایی اسلام از قرن هشتم تا قرن ۱۳ میلادی بوده‌است. منظور از طب اسلامی در تاریخ پزشکی، دانش پزشکی توسعه یافته در دوران طلایی اسلام می‌باشد، که عمدتاً به زبان عربی، که زبان واسطه تمدن اسلامی بوده‌است، ضبط شده‌است. طب اسلامی، دانش پزشکی موجود در دوران باستان کلاسیک، از جمله سنت های اصلی بقراط، جالینوس و دیوسکوریدس را حفظ، نظام مند و توسعه داد. از نظر برخی، از علل توجه مسلمانان به دانش طب، توجه پیشوایان دین اسلام به این دانش ارزشمند است. در حدیثی از محمد پیامبر اسلام دانش طب همسنگ با علم دینی و در کنار آن مورد توصیه قرار گرفته است.